[เถรี]

"ถัดไปก็ช่วงมาฆบูชา จัดบวชปฏิบัติธรรมและอุปสมบทหมู่ แล้วก็ยังมีงานปิดทองรอยพระพุทธบาท พร้อมกับถนนสายวัฒนธรรม ให้แต่ละชุมชนซึ่งเป็นชุมชนคุณธรรมในเครือข่ายของวัดท่าขนุน เอาสินค้าในชุมชนของตัวเองมาขาย เปิดโอกาสให้ ๔ วัน แต่คาดว่าวันแรกก็น่าจะหมดไปมากแล้ว

ส่วนใหญ่แล้วพวกสินค้าจะสู้นักท่องเที่ยวไม่ไหว เขาทำกันอยู่ในลักษณะของอุตสาหกรรมในครัวเรือน หรืออุตสาหกรรมเล็ก ๆ พอต้องมาตั้งร้านขายจริง ๆ ก็มีแค่คนละนิดคนละหน่อย หลายต่อหลายอย่างก็เป็นงานฝีมือที่หาคนทำได้ยากแล้ว

เมื่อวันอังคารที่ผ่านมา ท่านวัฒนธรรมจังหวัดกาญจนบุรีมาปรึกษาว่า จะทำโครงการหางบประมาณสนับสนุนให้คนกะเหรี่ยงมีรายได้เพิ่มขึ้น อาตมาบอกว่าเลิกคิดไปได้เลย คนกะเหรี่ยงมักน้อย สันโดษ และพอเพียงยิ่งกว่าพระเสียอีก คือถ้ามีข้าวพอกินก็แปลว่าหยุดทำงานทุกอย่าง...พอแค่นั้น

อาตมาซื้อด้ายให้ไปทอผ้า ขายผ้าได้มีเงินใช้..เขาก็พอแล้ว..ไม่ทำต่อแล้ว โดยเฉพาะในเรื่องของการที่จะให้นักท่องเที่ยวเข้าไปในชุมชน เป็นการรบกวนวิถีชีวิตของเขามาก พวกกะเหรี่ยงมีนิสัยรักสงบ ไม่ชอบความวุ่นวาย โดยเฉพาะความวุ่นวายจากคนภายนอก พอถึงเวลาชุมชนเริ่มเติบโตขึ้น นักท่องเที่ยวมีมากขึ้น คนต่างบ้านต่างเมืองเข้าไปมากขึ้น ก็ย้ายหนีลึกเข้าไปเรื่อย เหมือนกับกลัวความเจริญ จนกระทั่งปัจจุบันไม่มีที่ให้หนีแล้ว แต่นิสัยเขาก็ยังไม่เปลี่ยน ในเมื่อนิสัยไม่เปลี่ยน ถ้าเราจัดโครงการอะไรลงไปมาก ทำให้นักท่องเที่ยวเฮไปมาก ๆ เขาก็คงจะอึดอัดใจ มีชีวิตอยู่อย่างไม่มีความสุข"