"เราจะเห็นว่าธนาคารสมัยเก่า ไม่ว่าจะธนาคารกรุงเทพ ธนาคารกรุงศรีอยุธยา เป็นกิจการในครอบครัว เป็นกิจการของตระกูล อย่างธนาคารกสิกรไทยก็ตระกูลล่ำซำ ธนาคารศรีอยุธยาก็ตระกูลเตชะไพบูลย์ ธนาคารกรุงเทพก็ตระกูลโสภณพนิช เราจะเห็นว่าเป็นกิจการในครอบครัว
หลังจากนั้นระบบบรรษัท คือ บริษัทหลายบริษัทเข้ามาร่วมกันอย่างหนึ่ง และระบบมหาชนก็คือกระจายหุ้นให้คนทั่วไปเข้ามามีส่วนร่วมอีกอย่างหนึ่ง ก็ทำให้กิจการเหล่านี้ค่อย ๆ เปลี่ยนรูปจากงานครอบครัวมาเป็นงานทั่วไป เป็นงานที่สากลเขายอมรับกัน
พวกนี้เกิดจากการลงทุนแค่หน้าตักมาก่อน ก็คือสู้แค่ตัวเองมีทุนก่อน ไม่ยอมกู้หนี้ยืมสินใคร ถ้าจะกู้หนี้ยืมสินก็ต้องเป็นคนที่ไว้วางใจได้ ต้องเป็นญาติเป็นพี่น้องกัน ร่วมแซ่ร่วมตระกูล ร่วมบ้าน ร่วมอำเภอ ร่วมจังหวัดกัน เขาหาทางเชื่อมโยงกันได้ ท้ายที่สุดก็ร่วมสมาคมเดียวกัน
คนจีนโดนบังคับให้ขยันเพราะว่าพลัดบ้านพลัดเมืองมา ส่วนคนไทยเป็นเจ้าของบ้านไม่ยอมขยัน ท้ายสุดกิจการก็อยู่ในมือคนจีนหมด ไม่ต้องโทษใคร ส่วนงานปกครองทุกอย่างปัจจุบันนี้ก็อยู่ในมืออิสลามหมด "
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 18-09-2018 เมื่อ 19:57
|