[เถรี]

ถาม : ท่านมีวีรกรรมกับหลวงปู่ท่านใด สมัยอยู่วัดท่าซุง ?
ตอบ : อาตมามีวีรกรรมกับหลวงปู่ขนมจีนมากที่สุด เพราะหลวงปู่ขนมจีนท่านเป็นผู้ดูแลพระเณรโดยตรง เป็นหน้าที่ของท่าน

ท่านจะต้องขบเขี้ยวเคี้ยวฟันกับพระลูกพระหลานหัวดื้อพวกนี้ และมีไม่กี่คนหรอกที่ดื้อจนท่านต้องลงไม้ลงมืออย่างอาตมา ถ้าเป็นคนอื่นไปตีหน้ายักษ์ใส่ก็เลิกแล้ว ส่วนอาตมาขนาดโดนแล้วยังไม่กลัวเลย อะไรจะหน้าด้านขนาดนั้น..!

อาตมาเอาพานดอกไม้ธูปเทียนไปขอขมาหลวงปู่ "หลวงปู่ครับ..หลวงปู่เล่นงานผมเป็นคนแรก ผมถือว่าผมเป็นลูกคนโต เพราะฉะนั้น..กราบขอบารมีหลวงปู่ช่วยสงเคราะห์ผมด้วย ผมอยากรู้จริง ๆ ว่า อารมณ์พระอรหันต์เป็นอย่างไร ถ้าถึงเวลาผมทำถึง ผมจะได้มั่นใจว่านี่ใช่ของจริง"

ท่านถามว่า "เอ็งจะเอานานแค่ไหน ?"
"ถ้าหลวงปู่ให้นานถึงสามเดือน ผมจะบวชเอาสักพรรษาหนึ่งเลย" เพราะตอนนั้นอาตมาตั้งใจบวชแค่ ๗ วันจริง ๆ
"แน่ใจนะ ?" "แน่ใจครับ"

ตั้งแต่วินาทีนั้นคิดว่าตัวเองเป็นพระอรหันต์จริง ๆ มีสติรู้รอบไปหมด ไม่ว่าตาได้เห็น หูได้ยิน จมูกได้กลิ่น ลิ้นได้รส กายได้สัมผัส ใจครุ่นคิดอะไร รู้เลยว่าถ้าคิดอย่างนี้แล้วจะเป็นรัก คิดอย่างนี้จะเป็นโลภ คิดอย่างนี้จะเป็นโกรธ คิดอย่างนี้จะเป็นหลง ถ้าหยุดคิดอย่างนี้แล้วจะมีคุณอย่างไร

จิตใจของเราจะสงบ เราจะมีความสุขอยู่กับการเข้าถึงความดับ กิเลสไม่สามารถที่จะเกิดได้ รู้ตั้งแต่ต้นยันปลายเลยว่าการเกิดการดับของกิเลสเป็นอย่างไร แล้วเราเลือกได้ว่าเราจะทำอย่างไร แล้วเรื่องอะไรเราจะไปเจ็บตัว ก็ต้องเลือกในด้านที่ไม่นึก ไม่ปรุงไม่แต่ง ในเมื่อไม่นึกคิดปรุงแต่ง ทุกอย่างก็ดับลง กิเลสก็เกิดไม่ได้ ยกเว้นเราไปเติมเชื้อไฟให้เท่านั้น

ตอนนั้นคิดว่าตัวเองเป็นพระอรหันต์จริง ๆ แต่พอวันที่ ๙๑ กลายเป็นหมาเหมือนเดิม..! ท่านให้แค่ ๙๐ วันถ้วน ๆ ต้องบอกว่าเป็นกุศโลบาย ไม่อย่างนั้นอาตมาตั้งใจบวชแค่ ๗ วันก็จะสึกแล้ว ปรากฏหลวงปู่ท่านให้อาหารสุดยอดฝีมือพ่อครัวโลกมาชิม กินเข้าไปแล้วติดใจ เป็นตายเราก็ต้องทำอาหารรสนี้ให้ได้