[เถรี]

ถาม : ระยะนี้ลูกมีอาการหยุดชะงัก เมื่อมีการกระทบจากคู่สนทนา ลูกเห็นว่า สมองมีการประมวลผลความคิดอย่างรวดเร็ว แล้วดิ่งลงเป็นขั้น ๆ จนทุกอย่างหายหมด ไม่มีแม้แต่ตัว ไม่มีความคิด ทุกอย่างไม่มีอะไร เอาอะไรไม่ได้ ไม่มีอะไรเป็นอะไรทั้งนั้นเจ้าค่ะ เป็นมากเข้าเขาว่าบ้าแล้วเจ้าค่ะ มันแยกออกจากกายไป จนคู่สนทนาจับตัว จึงรู้สึกตัว แม้อยู่คนเดียวก็เป็นเจ้าค่ะ เหมือนการทรงร่างกายไม่มีอะไรเป็นแก่นสาร ใจคิดแบบนี้ก่อนแล้วพุ่งออกมา ควรจะแก้ไขอย่างไรดีเจ้าคะ ?
ตอบ : ไม่ต้องแก้ เพียงแต่เข้าออกให้เร็วขึ้น ประมวลผลให้เร็วขึ้น ก็คือต้องซักซ้อมบ่อย ๆ จนกระทั่งคนเขาจับไม่ทันว่าเรามีจังหวะในการหยุด แต่จริง ๆ แล้วเราหยุด

สภาพจิตของเราเร็วมาก ในส่วนที่คนอื่นไม่เห็นนั้น จริง ๆ แล้วเกิด ๆ ดับ ๆ นับครั้งไม่ถ้วน จังหวะหยุดที่คนอื่นมองไม่ทัน ความจริงแล้วช้ามากในสายตาของบุคคลที่สติสมาธิทรงตัว ฉะนั้น..ต้องซักซ้อมบ่อย ๆ ถึงเวลาคนเขาก็จับไม่ได้ไปเอง แต่ในเรื่องของทางโลกนั้น อย่าไปถือเป็นสาระแก่นสารอะไรมากนัก วาจาก็เป็นเพียงลมปากผ่านหูไป ทำไปก็เกิดโทษแก่เขา หากเกรงว่าจะเกิดโทษแก่เขาก็ปฏิสัมพันธ์ให้น้อยลงหน่อย