[ลลิตา]

กราบเท้าหลวงพ่อที่เคารพ

ลูกเดินจงกรม เห็นความรู้สึกเกิดที่เท้า ความเย็น ความแข็ง กระทบกาย ความรู้สึกนั้น ไม่รู้ลูกใช้ความคิดหรือเข้าใจจากจิตจริงว่าคือ กายวิญญาณ เป็นจิตตัวหนึ่งที่เกิดที่เท้า

แล้วมีตัวลูกผู้มองกายวิญญาณที่เท้า คือมโนวิญญาณ

หลังจากนั้น ลูกฝึกย้อนทวนเข้ามาหาจิตผู้รู้ ทวนเข้ามาหามโนวิญญาณ

ไม่เห็นวิญญาณเกิดดับ เห็นแต่การเกิดวิญญาณใหม่ซึ่งเราใช้เจตนาเข้าไปทำเอง สร้างขึ้นเอง เข้าไปรู้วิญญาณตัวเก่า กลายเป็นรู้ซ้อนรู้

น้อมกราบเรียนถามหลวงพ่อ

๑. อยากวางผู้รู้ อยากเห็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ต้องทำอย่างไร

๒. ลักษณะรู้ซ้อนรู้ ไม่มีวันจบสิ้น ควรทำต่อหรือไม่ มีประโยชน์หรือไร้ประโยชน์อย่างไร

๓. มาถึงผู้รู้แล้ว ได้ปฐมฌานอย่างหยาบแล้ว ศีล๕ ประเมินตนเองได้ไม่ต่ำกว่า ๘๐% แน่นอน ที่เหลือมีผิดศีลบ้างแต่ไม่ได้ตั้งใจทำ เช่น ซื้อเกมส์กดให้คุณแม่ แล้วเพิ่งมารู้ทีหลังตอนสอนคุณแม่เล่นว่าในนั้นอาจจะมีเกมส์ลิขสิทธิ์ ซึ่งไม่รู้ว่าผิดลิขสิทธิ์ไหม และที่ธุรกิจที่บ้านยังไม่ได้ทำประกันสังคมให้ลูกจ้าง ซึ่งผิดกฎหมาย แต่เรารับเงินคุณพ่อ ก็ไม่รู้ว่าผิดศีลไหม นึกถึงความตายบ่อย วันละหลายรอบ พระรัตนตรัยระลึกถึงตลอดเจ้าค่ะ มีจาคานุสติเกิดอยู่บ่อยครั้ง

ลักษณะอย่างนี้ใกล้ความเป็นพระโสดาบันแล้วหรือยังเจ้าคะ ยังขาดอะไรที่ต้องเพิ่มเติมเพื่อให้ได้พระโสดาบัน

๔. มีครั้งหนึ่ง ลูกกำลังคิด พอมีสติ เลยไปดูผู้คิด ความคิดก็ดับลง แล้วมีตัวเราคือผู้รู้ตัวใหม่
การปฏิบัติของลูกตันอยู่แค่ระดับนี้ เรียนถามหลวงพ่อ เมื่อพบผู้รู้แล้ว การปฏิบัติขั้นต่อไปต้องทำอะไรหรือเจ้าคะ

๕. มีสิ่งใดที่หลวงพ่อแนะนำให้ลูกปรับปรุงแก้ไขบ้างเจ้าคะ

น้อมกราบขอบพระคุณหลวงพ่ออย่างยิ่งเจ้าค่ะ