[สุธรรม]

ดักถ่ายรูป "กิ้งกือสีชมพู" จนได้

ซีนัสน้ำตาไหลอีกครั้ง กลั้นสะอื้นกล่าวว่า "พระอัลเลาะห์ทรงยิ่งใหญ่ ข้าพเจ้าเชื่อแล้วที่พระองค์ตรัสว่าทุกคนเป็นพี่น้องกัน จะเป็นพระพุทธ พระคริสต์ พระแม่มาเรีย ก็ทรงเมตตา ยิ่งใหญ่และประเสริฐสุดเช่นเดียวกัน" แล้วทรุดตัวลงคุกเข่าข้างหนึ่ง เอามือขวาทาบหัวใจ น้อมตัวก้มหัวให้ เป็นการทำความเคารพอย่างสูงสุดสำหรับคนทั่วไปที่ไม่ใช่พระเจ้า แล้วจูงซีดานเดินเข้าร้านอาหารไป...

"นี่คือ “เจ้าหนี้เก่า” ใช่ไหม..ท่านนายพล ?" “ลุงหนวด” ตอบว่า "ถูกต้องแล้วครับ ข้างหน้ายังมีอีก" เห็นพระครูโจกำลังถ่ายรูปหลวงพ่อพระครูชุบกับ "กิ้งกือสีชมพู" อาตมาจึงถ่ายบ้าง แล้วเดินกลับไปที่รถ กำลังบอกเรื่องราวแก่พระครูชินฯ ที่ถามเรื่องของซีนัสอยู่ มัคคุเทศก์รูปหล่อก็นิมนต์ทุกรูปให้ขึ้นรถ ซึ่งครั้งนี้มากันพร้อมอย่างน่าอัศจรรย์ใจ ทำเอามัคคุเทศก์ของเราต้องขอบคุณแล้วขอบคุณเล่า...

นายสันโดษนำรถตรงไปสถานีรถไฟลา ดีจอง คุณโอ๋นำทุกคนเข้าไปยังห้องพักผู้โดยสาร ที่เขาสร้างได้เอื้อเฟื้อมาก มีเก้าอี้ทั้งนั่งสูงนั่งต่ำ ตลอดจนโต๊ะทำงานที่มีปลั๊กไฟให้ด้วย “ต้องรอที่นี่ไปก่อนนะครับ จนรถไฟใกล้จะมาเขาจึงจะประกาศบอกว่าเข้าชานชาลาไหน พระอาจารย์ทุกรูปมีเวลาประมาณ ๓๐ นาที จะไปถ่ายรูปหรือเดินดูข้าวของอะไรก็ได้ ให้กลับมาก่อนเวลา ๑๓.๓๐ น.นะครับ”