พระอาจารย์เล่าถึงเบี้ยแก้ว่า “เมื่อครู่จารอักขระเบี้ยแก้สารพัดกันบรรจุปรอทสําเร็จตัวครู รุ่นที่สองนี่จะมีลายมือของอาตมาเขียนเลข ๒ ให้ ไม่มีตอกโค้ดนะ เพราะว่าตอกทีไรบุบเกินทุกที เนื่องจากว่าสมัยนี้ตัวตะกั่วที่หุ้มเขาใช้ปั๊มมา จึงไม่พอดีกับตัวเบี้ย ถ้าเป็นสมัยหลวงปู่เพิ่ม หลวงปู่เจือ ท่านจะค่อย ๆ เคาะ ค่อย ๆ รีดจนติดแนบกับตัวเบี้ย
สมัยก่อนเด็กรุ่นอาตมาอายุ ๒-๓ ขวบ เขาแขวนเบี้ยแก้กันทุกคน แล้วผู้ใหญ่ไม่บอกอย่างอื่นหรอก บอกว่าแขวนไว้กันฟันผุ เด็กรุ่นอาตมาเวลาฟันผุจะปวดทรมานมาก ดังนั้น..ก็เลยแขวนเบี้ยแก้หลวงปู่เพื่อกันฟันผุ เชื่อกันอย่างนั้นจริง ๆ พอมารู้ตอนหลังแล้ว "น้ำตาจิไหล...!" แขวนของดีปานนั้นเพื่อกันฟันผุ..! คือผู้ใหญ่กลัวว่าเด็กเอาของดีไปทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ ก็เลยบอกว่าให้แขวนไว้กันฟันผุ หลอกพวกเราจนหลงเชื่อ เพราะว่าเบี้ยแก้มีฟัน แล้วฟันเต็มสมบูรณ์ ๓๒ ซี่ จะช่วยให้เราไม่ฟันผุ..!”
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 07-09-2020 เมื่อ 04:52
|