[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "อาตมาอยู่กับหลวงปู่มหาอำพันจนติดนิสัยประหยัดจากท่าน เวลาหลวงปู่ใช้สบู่ พอเหลือก้อนเล็ก ๆ ท่านจะเอาก้อนใหม่มา เอาก้อนเล็กแปะใส่แล้วใช้ต่อ แต่เวลาแปะนี่ต้องแปะให้เป็นนะ ต้องถูทั้ง ๒ ฝั่งให้เป็นฟองก่อนแล้วค่อยแปะ ไม่อย่างนั้นจะแปะไม่ติด ความละเอียดของท่านนี่ต้องบอกว่า อาตมาตามเท่าไรก็ตามไม่ทัน เวลาเปิดประตูหน้าต่าง ชักกลอนขึ้นแล้วต้องเกี่ยวใส่ที่ล็อกเลย อย่าปล่อยทิ้งไว้ ไม่อย่างนั้นเวลาเปิดออก กลอนจะลากพื้นจนเป็นร่อง

เวลาทำความสะอาดสถานที่ หลวงปู่ท่านไม่ดูพื้นหรอก ท่านไปดูหลังโต๊ะ หลังตู้ ขอบเก้าอี้ ท่านบอกว่าสมัยเด็ก ๆ พ่อแม่ท่านทำความสะอาดบ้านแล้วตรวจลักษณะนั้น ท่านก็เลยเคยชิน ถึงเวลาทำความสะอาดบ้านต้องเช็ดขอบหน้าต่าง เช็ดหลังตู้ เช็ดพนักเก้าอี้ไปด้วย

ตอนท่านไปสมัครงาน เข้าไปท่านผู้จัดการส่งผ้าขี้ริ้วให้ผืนหนึ่ง บอกว่า “ช่วยทำความสะอาดให้หน่อย” หลวงปู่ท่านรับมาท่านก็ทำ พอทำเสร็จก็ถามว่าจะสัมภาษณ์เมื่อไร ผู้จัดการบอกว่าไม่ต้องหรอก ผมรับคุณเข้าทำงานเลย เห็นความละเอียดในการทำงานของคุณแล้ว

อย่างพวกขวดใส่ของ พอเทเสร็จท่านจะเอากระดาษซับเช็ดก่อนแล้วค่อยปิดฝา โดยเฉพาะพวกซอส น้ำปลา ซีอิ๊ว ฯลฯ ท่านบอกไม่อย่างนั้นเทไปบ่อย ๆ แล้วจะเลอะน่าเกลียด"