ข้อต่อไปพระองค์ท่านตรัสว่า ถ้าหากว่าญาติโยมมีจิตศรัทธามานิมนต์ ก็ให้ไปเพื่อฉลองศรัทธาได้ โดยข้อที่อนุญาตให้ไปนี้ท่านเรียกว่า “สัตตาหกรณียะ” แปลว่า ในกรณีอันจำเป็น ให้ไปได้ไม่เกิน ๗ วัน เพียงแต่ต้องแจ้งแก่คณะสงฆ์เสียก่อน โดยกล่าวเป็นภาษาบาลีว่า “สัตตาหะกะระณียัง กิจจัง เม อัตถิ ตัสมา มะยา คันตัพพัง อิมัสมิง สัตตาหัพภันตะเร นิวัตติสสามิ” ซึ่งประโยคสุดท้ายนี่บอกไว้ชัดเจนแล้วว่า “ไม่เกิน ๗ วันอย่างยิ่ง เราจะกลับมา” คำว่า “นิวัต” หรือ “นิวัติ” ก็คือ ย้อนกลับคืนมา
องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ประทานเอาไว้ให้แล้ว แต่ว่าเมื่อยุคสมัยเปลี่ยนไป ความจำเป็นต่าง ๆ มีมากขึ้น อย่างเช่นว่า ภิกษุเจ็บไข้ได้ป่วย จะต้องออกจากที่จำพรรษาเพื่อไปให้หมอรักษาที่โรงพยาบาล หรือว่าบุคคลที่ตนเองให้การเคารพรัก เนื่องจากว่าอุปถัมภ์อุปัฏฐากเรามา แต่ว่าไม่ใช่พ่อแม่ หรือว่าเราจำเป็นต้องไปศึกษาเล่าเรียน เพราะว่าในช่วงเข้าพรรษา การเรียนก็ยังเปิดเทอมอยู่
|