[เถรี]

พระพุทธศาสนาของเราเปรียบเหมือนกับยานที่ประกอบไปด้วยล้อ ๔ ล้อ จึงสามารถที่จะขนถ่ายสัตว์โลกข้ามวัฏสงสารได้อย่างมีประสิทธิภาพ ล้อทั้งสี่ล้อ ก็คือ ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา ในปัจจุบันล้อที่เป็นภิกษุณีไม่มีแล้ว ทดแทนมาด้วยแม่ชีที่สงเคราะห์เข้ามาอย่างเต็มฝืน ก็ไม่สามารถที่จะทดแทนได้เต็มที่ แล้วถ้าล้อที่เป็นอุบาสก อุบาสิกาของเรายังไม่ยอมทำหน้าที่ในการสนับสนุนช่วยเหลือ เราลองมานึกดูว่า ถ้าหากว่ารถยนต์ใช้งานไม่ได้ไปสามล้อแล้วจะวิ่งอย่างไร ?

ดังนั้น...อาตมาจึงอยากที่จะตักเตือนท่านทั้งหลายว่า การปฏิบัติธรรมเป็นเรื่องของการเอาจริง ต้องทุ่มเทแบบมอบกายถวายชีวิต ไม่ใช่ลำบากหน่อยหนึ่งก็เลิก เจออุปสรรคนิดหนึ่งก็ท้อ ถ้าอย่างนั้นไม่ใช่กำลังใจของนักปฏิบัติ หลวงปู่หลวงพ่อสายวัดป่าท่านกล่าวว่า “ธรรมะอยู่ฟากตาย” ก็คือต้องแลกกันด้วยชีวิตจึงจะเข้าถึงธรรมได้

เราลองถามใจตัวเองดูว่า ถ้าหากว่าเราตายลงไปตรงนี้เพื่อแลกกับการปฏิบัติให้เข้าถึงธรรม เราจะสามารถตัดสินใจได้หรือไม่ ? ถ้าหากว่าเราสามารถที่จะตัดสินใจได้ การปฏิบัติของเราก็มีโอกาสที่จะเข้าถึงคุณความดีในพระพุทธศาสนา แม้เป็นเพียงความดีขั้นต้นคืออยู่ในส่วนของโลกียะ ก็ยังเหลือเฟือเกินพอที่จะเป็นทนายแก้ต่างให้กับพระพุทธศาสนาได้ เพราะเราจะรู้ว่าอะไรผิด อะไรถูก อะไรควร อะไรไม่ควร

สิ่งทั้งหลายเหล่านี้จะมีขึ้นได้ จะบังเกิดขึ้นได้ เราก็ต้องทุ่มเทให้กับการปฏิบัติอย่างจริงจัง มีความเพียรไม่ท้อถอยในระดับฝนทั่งให้เป็นเข็ม เราจึงต้องมาปรับกำลังกาย กำลังใจของเราเสียใหม่ ว่าการที่เราทั้งหลายปฏิบัติ บางท่านก็หลายปี บางท่านก็นับเป็นสิบ ๆ ปี แล้วเอาดีไม่ได้นั้นเป็นเพราะอะไร เป็นเพราะเราไม่ได้ทุ่มเท หรือเป็นเพราะเราทุ่มเทเต็มที่แล้วไม่เกิดอะไรขึ้น ซึ่งนั่นเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว