[โอรส]

ถาม : อย่างเวลาเช้า ๆ เราแผ่เมตตาตามแบบหลวงพ่อนี่มีอานิสงส์อย่างไรบ้างคะ ?
ตอบ : เรื่องการแผ่เมตตามีอานิสงส์ ๑๑ อย่าง มีหลับเป็นสุข ตื่นเป็นสุข ไปจนถึงถ้าอารมณ์ใจทรงตัวเมื่อตายจะได้ไปพรหมโลก เป็นต้น

แต่สิ่งที่เราทำนั้นเป็นการอุทิศส่วนกุศลต่างหาก แต่เราไปเรียกว่าแผ่เมตตา การอุทิศส่วนกุศลเป็นหนึ่งในบุญกิริยาวัตถุ ๑๐ ประการ ทำให้เราได้ปัตติทานมัย เป็นบุญจากการแบ่งบุญให้คนอื่นเขา

การทำบุญมี ๑๐ ประเภท ๆ สุดท้ายนี่จะเป็นของกำไรโดยตรง เขาเรียก ทิฎฐุชุกัมม์ มีความเห็นถูกว่าพระพุทธเจ้าสอนดี เราทำตามอันนี้ได้กำไรแน่ ๆ

นอกนั้นก็มีทานมัย บุญเกิดจากการให้ทาน
สีลมัย บุญเกิดจากการรักษาศีล
ภาวนามัย บุญเกิดจากการทำสมาธิภาวนา
๓ อย่างนี้จะเป็นบุญใหญ่ที่สุด แล้วหลังจากนั้นจะยังมีบุญอื่น ๆ ซึ่งจะเรียกว่าเล็กก็ไม่ได้ เพราะว่าถึงจะเล็กของช้างก็ใหญ่กว่าของมดเยอะ..!

บุญอื่น ๆ ก็ยังมี อปจายนมัย อ่อนน้อมถ่อมตนกับคนอื่น คนที่อ่อนน้อมถ่อมตน เราเห็นก็เย็นตาเย็นใจเกิดความรักความเมตตาในตัวเขา..ใช่ไหม ? ทำให้เกิดความดีความเมตตาขึ้นในใจของเรา คนนอบน้อมถ่อมตนเขาจึงได้บุญจากตรงนี้
ต่อมาก็ปัตติทานมัย ทำบุญแล้วตั้งใจอุทิศให้คนอื่นเขา ตัวเราจะทำได้สำเร็จก็ยากแล้ว ยังอุตส่าห์แบ่งปันให้คนอื่น ถ้าจิตไม่ได้ประกอบด้วยความรักความเมตตาจริง ๆ ก็จะให้เขาไม่ได้ ในเมื่อให้เขาได้ ผลบุญของเราก็จะเพิ่มขึ้น
ปัตตานุโมทนามัย พลอยยินดีในความดีที่คนอื่นทำ ปกติคนเรามีแต่คอยจะอิจฉาเขา แต่อันนี้คอยยินดีจริง ๆ จึงได้บุญจริง ๆ ไปด้วย..ใช่ไหม ?
ธัมมัสสวนมัย ฟังธรรมแล้วนำไปปฏิบัติให้เกิดผล
ธัมมเทสนามัย ปฏิบัติธรรมได้ผลแล้ว ก็นำไปสอนคนอื่นต่อ

ทั้งหมดนี้เขาเรียก "บุญกิริยาวัตถุ" คือ สิ่งที่ทำให้เกิดบุญ ทำแล้วเป็นบุญเป็นกุศล

ทีนี้ของเราที่ว่าตั้งใจแผ่เมตตา แต่ความจริงแล้วเป็นการอุทิศส่วนกุศลให้คนอื่นเขา ก็จะเป็น ปัตติทานมัย ก็คือว่า บุญที่ได้จากการตั้งใจทำความดี แล้วแบ่งให้คนอื่นเขาไป

ถาม : ทำตามหลวงพ่อตอนเช้า ๆ หลวงพ่อจะนำแผ่เมตตา เราก็พยายามทำตาม ?
ตอบ : เป็นวิธีการที่จะได้บุญ อย่างเรานั่งอยู่ คนอื่นเขาถวายสังฆทานเราก็ สาธุ เราพลอยได้ไปด้วย..ใช่ไหม ? เป็นวิธีการทำบุญที่ง่าย

แต่ในขณะเดียวกัน คนที่ทำไม่ได้ เพราะกำลังใจเขายังไม่ถึง เขาคิดว่าจะทำอะไรกันนักหนา เดี๋ยวทำ ๆ ถ้าอย่างนั้นนอกจากจะไม่ได้บุญแล้ว กำลังใจยังเศร้าหมองไปด้วย


สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนกุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๔๔