[เถรี]

เรื่องของการธุดงค์ต้องตั้งใจไปตาย ก็แปลว่าถ้าไม่ได้หลักธรรมที่ตัวเองต้องการ ถึงจะแลกด้วยชีวิตก็ต้องยอม คราวนี้พอไปแล้วก็จะเจอพวกคน พวกสัตว์ พวกภูตผีปิศาจ ฯลฯ พอเจอมากเข้า ๆ ทำให้เกิดความมั่นใจว่า ไม่มีอะไรเหนือกว่าคุณพระรัตนตรัยไปได้ ทำให้ใจของเรายึดมั่นในพระรัตนตรัยมากขึ้นไปเรื่อย จนกลายเป็นต้นทุนของความเป็นพระโสดาบัน เพราะว่าใจจะยึดพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งจริง ๆ ยึดจริงยึดจัง ยึดชนิดไม่ยอมปล่อย เพราะเห็นแล้วว่าเหนือกว่าทุกอย่าง มีคุณค่าที่สุด

คราวนี้พอเรายึดด้วยความเคารพนับถือจริง ๆ ไม่ล่วงเกินด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ กฎเกณฑ์กติกาความเป็นพระโสดาบันก็อยู่ใกล้นิดเดียว แค่ไปไล่กวดศีลของตัวเองให้บริสุทธิ์เท่านั้น

เพราะฉะนั้น..เรื่องของการธุดงค์ ถ้าไม่ใช่พิจารณาแล้วเข้าถึงธรรมจริง ๆ ผลประโยชน์ที่เห็นชัดก็คือตรงจุดที่ว่า คุณพระรัตนตรัยกำจัดทุกข์กำจัดภัยได้จริง ไม่มีอะไรเหนือกว่าคุณพระรัตนตรัยอีกแล้ว ทำให้ใจของเรายึดมั่น แล้วตอนหลังก็อาศัยเป็นบันไดให้เราก้าวไปสู่ความเป็นพระอริยเจ้าขั้นต้น แต่ถ้าใครพิจารณาธรรมแล้วเข้าถึงระดับสูงกว่านั้น นั่นก็เป็นความสามารถเฉพาะตัวของท่านเอง