[เถรี]

สิ่งทั้งหลายเหล่านี้เกิดขึ้นกับเรา ขวางเราอยู่ตลอดเวลา ทดสอบเราอยู่ตลอดเวลา ขอให้ทุกท่านทำความรู้สึกและความเข้าใจให้ชัดเจนว่า มารไม่ใช่ศัตรู แต่มารเป็นครูที่ขยันเหลือเกิน ออกข้อสอบทดสอบเราทุกเวลา ทุกนาที ทุกวินาทีที่เราเผลอ ถ้าหากว่าเราสามารถสอบได้ ก้าวพ้นความรัก โลภ โกรธ หลงในระดับนั้น ๆ ได้ เขาก็กลายเป็นครูที่มีบุญคุณอย่างยิ่ง แต่ถ้าเราก้าวไม่พ้น เขาก็จะกลายเป็นมาร คือผู้ขวาง คือผู้ฆ่าเราเสียจากความดีทั้งปวง

ถ้าถามว่าจะจัดการกับมารอย่างไร ? ก็ไม่จำเป็นจะต้องไปจัดการ ให้คิดเสียว่าต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเอง มารมีหน้าที่ขวางก็เชิญท่านขวางไป เรามีหน้าที่ที่จะหลีกหนีและก้าวข้ามอุปสรรคต่าง ๆ ที่เข้ามาทดสอบ เราก็ทำหน้าที่ของเราไป ต่างคนต่างทำหน้าที่ของตน เมื่อถึงวาระที่กำลังใจของเราก้าวพ้นไปได้ในระดับที่สูงขึ้น เราก็จะเห็นเองว่ามารเป็นครูที่ดีที่สุด เป็นครูที่เข้มงวดที่สุด ไม่เคยผ่อนปรนให้กับลูกศิษย์เลยแม้แต่น้อย แล้วก็ไม่กลัวว่าลูกศิษย์จะต้องยากลำบากเวียนว่ายตายเกิดอีกนับชาติไม่ถ้วน เพราะถ้าทดสอบแล้วผ่าน เราก็จะก้าวไปสู่หนทางแห่งการหลุดพ้น ถ้าทดสอบแล้วไม่ผ่าน ก็แปลว่าคุณความดีที่เราสร้างสมมายังไม่เพียงพอ ก็จำเป็นที่จะต้องเวียนว่ายตายเกิดเพื่อสร้างสมบุญญาบารมีของเราต่อไป

เมื่อเป็นเช่นนั้นเราจึงเป็นผู้ที่ไม่มีศัตรู เรามีแต่ครูมาทดสอบเรา ครูคนนี้สามารถใช้สิ่งของทั้งหมด คนทั้งหมด สัตว์ทั้งหมดรอบตัวของเราเป็นเครื่องมือในการทดสอบได้ โดยเฉพาะคนที่เรารัก ยิ่งรักมากเท่าไร ก็สร้างความสะเทือนใจให้กับเรามากเท่านั้น ยิ่งสร้างความเศร้าหมองให้กับเราได้มากเท่านั้น สัตว์ทุกตัวก็สามารถที่จะเป็นเครื่องมือของมารในการขวางเราจากความดีได้ วัตถุทุกชิ้นก็เป็นเครื่องมือที่ขวางเราจากความดีได้ อย่างเช่นเห็นถังน้ำวางอยู่ เราก็เกิดโทสะขึ้นมาว่าใครเอามาวางไว้เกะกะอย่างนี้ ทั้ง ๆ ที่ถังน้ำไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย สักแต่ว่าเป็นวัตถุธาตุชิ้นหนึ่ง แต่มารสามารถนำมาเป็นเครื่องขวาง ทำให้จิตใจของเราต้องเศร้าหมอง เมื่อจิตใจของเราเศร้าหมองก็มีทุคติเป็นที่ไป