ถ้าหากว่าถึงเวลานั้นแล้ว เรายังมีชีวิตอยู่ เราก็จะได้นำอุบายธรรมที่สามารถทำได้ ไปสอนคนอื่นเขาต่อ
สิ่งใดที่เราทำได้ ถ้าไปพูดต่อก็จะง่าย ถ้าไปสอนต่อ ก็จะศักดิ์สิทธิ์
ถ้าหากว่าเราทำไม่ได้ สักแต่จำเอาไป ถึงเวลาถ้าคนเขาซักถามต้องการความรู้ เราก็จนแต้ม ไปต่อไม่เป็น เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ขอให้ทุกท่านตระหนักแล้วก็จำไว้ให้แม่นว่า
เราต้องทำ ไม่ใช่พูด ถ้าหากว่าทำจะประสบความสำเร็จ ถ้าหากว่าพูด มัวแต่ไปวิเคราะห์วิจัยอยู่ จะเสียเวลาไปเปล่า ๆ
กลางค่ำกลางคืนไม่ใช่มัวแต่ไปนั่งคุยกันอยู่ เพราะว่าจะพาให้ฟุ้งซ่านได้ง่าย มีเวลาก็พักผ่อนให้เต็มที่ เวลากลางวันเราจะได้ปฏิบัติหน้าที่ของเราได้ ไม่ใช่ถึงเวลาเรามัวแต่ไปนั่งคุยกันจนดึก ๆ ดื่น ๆ แล้วเสร็จแล้วกลางวันก็นอนกันเช้ายันเย็น
เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ผมไม่มีเวลามาสั่งสอนพวกท่านมากมายนัก แต่ว่า
บอกแล้วให้จำ แล้วก็นำไปปฏิบัติด้วย ไม่อย่างนั้นสิ่งที่เราพูดมาก็ไม่มีความหมาย แต่ถ้าเราปฏิบัติได้ สิ่งที่เราพูดหรือปฏิญาณตนมา ก็จะเป็นสิ่งที่ศักดิ์สิทธิ์ เมื่อทำแล้วเกิดผล ผลนั้นก็จะรักษาทั้งตัวเราและคนรอบข้างไปด้วย
-----------------------------------