[เถรี]

เรื่องพวกนี้เราต้องเข้าใจว่าการแข่งขันคือการแข่งขัน หลังการแข่งขันแล้วพวกเราก็ยังคงอยู่ชุมชนเดียวกัน อยู่สถานที่เดียวกัน มีอะไรก็ต้องช่วยเหลือเกื้อกูลกันตามปกติ ไม่ใช่ว่าแข่งแล้วก็แข่งกันไปตลอดปีตลอดชาติ..!

เหมือนกับการแข่งกีฬา ตอนแข่งก็ประเภทแข่งกันจะเป็นจะตาย พอเลิกแข่งก็เห็นกอดกันกลม นั่นคือเรื่องของสปิริต บางทีถ้าแปลเป็นภาษาไทยต้องใช้คำว่า จิตสำนึกความมีน้ำใจเป็นนักกีฬา ของเรานี่ถือว่าดี เพราะว่าเราร่วมมือทำงานอยู่ด้วยกันมาตลอด เป็นเรื่องที่ชุมชนอื่นเขาอาจจะอิจฉา แต่ก็ต้องปล่อยให้เขาอิจฉาไป

คราวนี้วันนี้ที่เราทอดผ้าป่าทุนการศึกษา วัดทั่วประเทศเขาทำกันหมด แล้วที่เหลือเชื่อก็คือ อาตมภาพเป็นคนประท้วงไปเองว่า ที่ตอนแรกเขาใช้คำว่า "ทอดผ้าป่าทุนเล่าเรียนหลวง" แต่ให้ทุกวัดร่วมกันจัดงานนี้

อาตมภาพทักท้วงไปกับผู้แทนพระองค์ว่า คำว่า "ทุนเล่าเรียนหลวง" ในความรู้สึกของคนทั่วไปมีสองอย่าง อย่างแรกก็คือเป็นทุนที่มาจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว อย่างที่สองก็คือส่วนราชการตัดงบประมาณมาให้ อย่างนั้นเรียกว่าทุนเล่าเรียนหลวงได้

แต่ถ้าหากว่า "ทอดผ้าป่าทุนเล่าเรียนหลวง" อันนี้ไม่ใช่แน่ ยกเว้นอย่างเดียวว่าจะไปเอามาเฉพาะจากวัดหลวง ไม่ใช่วัดทั่ว ๆ ไป คราวนี้พอทักท้วงไปในที่ประชุม ก็ไม่นึกว่าเรื่องจะไปถึงพระเนตรพระกรรณ ก็เลยมีการเปลี่ยนชื่อโครงการเป็น "สมทบกองทุนเล่าเรียนหลวง" คราวนี้ก็ชัดเจน ไม่ใช่ "ทอดผ้าป่าทุนเล่าเรียนหลวง" แต่เป็นการทอดผ้าป่าเพื่อสมทบกองทุนเล่าเรียนหลวง

เรื่องที่ไม่ถูกต้อง หรือว่าไม่ดีไม่งามในสังคมของเรา ถ้าเกิดขึ้นต้องมีคนกล้าพูด กล้าทักท้วง ถ้าเรามัวแต่รักตัวเองแล้วไม่กล้าพูด กลัวคนไม่ชอบหน้าเรา กลัวเจ้านายเหม็นขี้หน้าแล้วจะ "แป้ก" หาความเจริญไม่ได้ ถ้าลักษณะอย่างนี้แปลว่าเรารักตัวเองมากกว่า

เพราะฉะนั้น..ถ้าหากว่าเรารักความถูกต้อง รักความดีงามมากกว่า เราต้องกล้าพูด เพียงแต่ว่าเวลาพูดไปแล้ว ถ้ามีอะไรกระทบกระทั่งกัน ก็ต้องมีการขอโทษ ขออภัย แล้วในเมื่อคนเขาขอโทษ ถ้าหากว่าเราเป็นฝ่ายรับ ก็ควรให้อภัยแก่เขา มีผู้รู้เขากล่าวว่า "การขอโทษเป็นการขอที่ไม่น่าละอาย ส่วนการให้อภัยก็เป็นการให้ที่ไม่สิ้นเปลือง" จึงเป็นเรื่องที่ควรจะมีในสังคมของเราให้มากเข้าไว้