[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๒๓ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๗ กระผม/อาตมภาพไปบรรยายธรรม และนำปฏิบัติธรรมให้กับบุคลากรทางการศึกษาระดับสูง ที่วัดหนองโพ หมู่ที่ ๙ ตำบลหนองโพ อำเภอโพธาราม จังหวัดราชบุรี ซึ่งส่วนใหญ่ก็เป็นระดับผู้อำนวยการเขตพื้นที่การศึกษา จึงได้ปรารภว่า สมัยที่กระผม/อาตมภาพยังเด็กอยู่ มีคุณครูที่จบแค่ชั้น ป.๔ ครูที่จบสูงที่สุดสมัยนั้นก็คือ พ.ม. (ประกาศนียบัตรประโยคครูพิเศษมัธยม) ส่วนใหญ่ก็จบแค่ ป.กศ. (ประกาศนียบัตรวิชาการศึกษาชั้นสูง) แต่สอนเด็กออกมาได้ดีมาก ๆ

สมัยนั้นถ้าหากว่าแบ่งชั้นการปกครอง เขาก็จะมีชั้นตรี ชั้นโท ชั้นเอก ถ้าไม่ถึงชั้นโท ก็เป็นครูใหญ่ไม่ได้ พอมาระยะหลังของเรามีการเทียบซีแบบต่างประเทศ ตำแหน่งครูใหญ่ก็ปรับขึ้นเป็นอาจารย์ใหญ่ ส่วนปัจจุบันนี้ตำหน่งอาจารย์ใหญ่ ปรับขึ้นเป็นผู้อำนวยการสถานศึกษา บรรดาครูส่วนใหญ่ก็จบครุศาสตรบัณฑิตมาเป็นอย่างน้อย

แต่ปัจจุบันนี้การศึกษาของเด็กไทยเรารั้งท้ายอาเซียน เขาบอกว่าอยู่ในอันดับที่ ๘ ของอาเซียน อาเซียนมี ๑๐ ประเทศ มีพม่ากับเขมรที่อยู่ถัดจากเราไป แต่กระผม/อาตมภาพที่สัมผัสกับพม่ามาหลายปี ขอยืนยันว่า เหตุที่การศึกษาของพม่าอยู่รั้งท้ายอาเซียน เพราะว่าเป็นประเทศปิด ไม่มีคนเข้าไปหาข้อมูลทางด้านนี้

แต่จากที่ไปสัมผัสด้วยตัวเอง ตลอดระยะเวลาหลายปีที่ไปสร้างวัด เด็กพม่าพอเริ่มเรียนชั้นมัธยม ซึ่งเขาแบ่งออกเป็น ๑๐ เกรด บ้านเราแบ่งเป็น ๑๒ เกรด พอเริ่มเข้าชั้นมัธยมปีที่ ๑ ครูบาอาจารย์จะบรรยายเป็นภาษาอังกฤษทั้งหมดแล้ว ไม่มีการใช้ภาษาพื้นบ้านของตนเอง บ้านเราต่อให้ปริญญาตรียังทำไม่ได้เลย ยกเว้นหลักสูตรนานาชาติ

ดังนั้น..ถ้ามีการเก็บข้อมูลได้แบบประเทศอื่น ๆ เขา ประเทศที่รั้งท้ายอาเซียนน่าจะเป็นประเทศไทย..! เพราะว่าอย่างของประเทศลาวหรือประเทศเขมร พอเริ่มเรียนชั้นมัธยม เขาจะให้เลือกว่าจะเรียนโปรแกรมภาษาฝรั่งเศส หรือว่าภาษาอังกฤษ เขาเลือกกันตั้งแต่ชั้น ม.๑

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ในเรื่องของการศึกษา ทำอย่างไรที่เราจะทำให้เด็กของเราเก่งเสมอหน้ากัน ไม่ใช่มี "เด็กรับแขก" แค่ไม่กี่คน ไปได้เหรียญทองคณิตศาสตร์โอลิมปิก ได้เหรียญทองฟิสิกส์โอลิมปิกมา พอได้มาก็มีผู้ใหญ่ทางการศึกษาวิ่งไปเห่อ ขอถ่ายรูปด้วย หลังจากนั้นก็ทิ้งหายไป ไม่เคยสนับสนุนต่อเลยสักคน..!