[เถรี]

"ถ้าเราดูในอัคคัญญสูตร พระพุทธเจ้าตรัสกับสามเณรวาเสฏฐะและสามเณรภารทวาชะ เกี่ยวกับกำเนิดของโลก อย่าลืมว่าแม้แต่อาภัสราพรหม ซึ่งเป็นพรหมชั้นที่ ๖ เวลาได้กลิ่นง้วนดินที่หอมมาก ยังทนไม่ไหว ต้องลงมาลองชิมดู ขนาดอาภัสราพรหมกิเลสยังหลอกให้กิน จนกระทั่งเหาะกลับไม่ได้ เพราะกินของหยาบเข้าไป กายทิพย์ก็เลยหยาบขึ้น พอน้ำหนักมากเหาะไม่ขึ้น ก็เลยกลายเป็นต้นกำเนิดมนุษย์ไป

เพราะฉะนั้น..เรื่องอดัมกับอีฟ ที่ว่าโดนหลอกให้กินแอปเปิ้ลในสวนอีเดนก็ลักษณะเดียวกัน บุคคลที่พ่ายแพ้ต่อกิเลสรัก โลภ โกรธ หลง ที่มากระตุ้นเร้า ทำให้ทำผิดพลาด ก็เลยกลายเป็นว่าบรรพบุรุษของมนุษย์ทางฝ่ายคริสต์ก็กินแอปเปิ้ลเข้าไป บรรพบุรุษมนุษย์ทางฝ่ายพุทธของเราก็กินง้วนดินเข้าไป

เราสามารถที่จะคืนสู่สภาพเดิมได้ก็ด้วยการฝึกจิต เพราะสภาพร่างกายเป็นวัตถุธาตุที่ยืมโลกมาใช้ คือ เป็นดิน เป็นน้ำ เป็นลม เป็นไฟ ในเมื่อยืมสมบัติของโลกมาใช้ สภาพของร่างกายจึงไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่สามารถยึดถือเป็นตัวตนได้ วิธีจะหลุดพ้นมีทางเดียวก็คือต้องไปด้วยจิต ในเมื่อไปด้วยจิต วิธีการเน้นฝึกจิตของเรา พระพุทธเจ้าท่านก็สอนแล้ว รักษาศีลให้บริสุทธิ์ รักษาศีลทุกสิกขาบทบริสุทธิ์ไม่พอ ห้ามยุคนอื่นเขาละเมิด แล้วก็ไม่ยินดีเมื่อคนอื่นเขาละเมิดศีลด้วย แล้วก็ตั้งใจปฏิบัติในสมาธิภาวนา ตั้งเป้าหมายแน่วแน่อยู่ว่า ตายเมื่อไรเราขอไปพระนิพพาน

ปฏิบัติสมาธิภาวนาก็ปฏิบัติอย่างคนปฏิบัติเป็น ก็คือรักษาอารมณ์ใจให้รู้อยู่กับปัจจุบัน ถ้ารู้อยู่ในปัจจุบัน จิตไม่ฟุ้งไปในอดีต ไม่ฟุ้งไปในอนาคต ความทุกข์จะมีน้อยมาก สติจะรู้เท่าทันอยู่เฉพาะหน้า กิเลสรัก โลภ โกรธ หลงจะเข้ามากินเราไม่ได้ อันนั้นเป็นขั้นต้น แล้วหลังจากนั้นพอปัญญามากขึ้น เราก็เอาไปใช้ในการหาช่องทาง ว่าจะละรัก โลภ โกรธ หลงอย่างไร"