[ทาริกา]

ลูกหลานเอย.. เรื่องราวในช่วงนี้เป็นช่วงที่หลวงตายังไม่ได้บวช ยังไป ๆ มา ๆ ระหว่างบ้านและวัด ยังอยู่ในระยะอารมณ์ปรารถนาบวชแรงกล้าแต่ยังไม่สมปรารถนาอยู่ ฉะนั้นชีวิตหลวงพี่นันต์กับความรู้สึกของหลวงตาจึงเหมือนกับภาพเงาในกระจก.. เมื่อไม่นึกถึงก็ไม่เห็น ..เมื่อนึกถึงวัด แต่ยังมีจุดอื่นที่สนใจมากกว่า ก็เห็นท่านในกระจกรวมอยู่ด้วย แต่ยังไม่จับใจ แต่เมื่อเดินทางไปถึงวัดเมื่อไร หลวงตาก็จะเห็นพระหนุ่มท่าทางนุ่มนวลสงวนตัวองค์นี้ทักทายหลวงตาเสมอ

“เมื่อไรจะบวชล่ะโยม !”
“จวนหรือยังล่ะนี่..”
“เข้ามาเสียทีสิ !..”
“............”

อะไรทำนองนี้ทักทายหน้ายิ้มตาใสใจเมตตาอย่างนี้อยู่ตลอดมา หลวงพี่นันต์ไม่ได้บวชกับพ่อ ณ วัดท่าซุง กลุ่มหลวงพี่นันต์ หลวงพี่โอ หลวงพี่ทีป หลวงตาเจริญนี้ บวชมาจากบ้านเกิดจังหวัดนครสวรรค์ แต่เป็นศิษย์ที่เข้ามามอบกายถวายชีวิตช่วยงานพ่อเป็นกลุ่มแรก เป็นลูกหัวปี.. หัวแก้วหัวแหวนของพ่อจริง ๆ

อ้าว ! หลวงตา.. แล้วเรื่องผู้ก่อการร้ายกับทหารเสือของพ่อล่ะ.. หลวงตา!.. ก็เล่าปนกันไปหนอลูกหลาน เพราะว่าช่วงชีวิตของพ่อในวัดท่าซุง ไม่ว่าระยะใด ก็จะมีหลวงพี่นันต์ หลวงพี่โอ หลวงพี่ทีป เป็นส่วนประกอบสำคัญอยู่เสมอมาจนวันตายของพ่อ การที่หลวงตาเล่าให้ฟังถึงท่านต่าง ๆ เหตุการณ์ต่าง ๆ ก็เล่าถึงความจริงที่ผสมผสานเข้ามาในภาพชีวิตพ่อ ถึงบุญบารมีที่ท่านเหล่านั้นได้ตักตวงเอาจากเหตุการณ์ ต้องเป็นอนิจจัง.. ทุกขัง.. อนัตตานั้น ๆ