[ทาริกา]

วันนี้.. วันที่ ๓๐ สิงหาคม ๒๕๔๙ หลวงตานั่งเขียนต้นฉบับ 'มรดกพระดี' บนระเบียงบ้าน 'พุทธพรพิมาน' ที่ปากช่อง บ้านนี้อยู่ในหมู่บ้านภูริพิมาน มองเห็นภาพทิวเขา 'เขาใหญ่' ยาวกว้างสวยงามยามเย็น สวยเหมือนในหนังที่เคยดูตอนหลวงตายังหนุ่มกรุ้มกริ่มอยู่ อนิจจา.. หลวงตาเอย.. สังขารไม่เที่ยงจริงหนอ เคยหล่อเหลาเอาการ (งานไม่ค่อยได้) ..บัดนี้หนอ อายุ ๖๕ ปีแล้ว ยอมรับเสียเลยว่ามันแก่ชราคร่ำคร่า หาอะไรจะภูมิใจพอไม่ได้แล้ว

ลูกหลานเอย.. จะว่าไม่มีอะไรดีก็บาปปาก แต่ว่าเป็นความดีที่ไม่ใช่ร่างกายต้องตายเน่านี้ เป็นความดีเลิศของคุณพระพุทธเจ้า พระธรรม พระอริยสงฆ์ครูอาจารย์ นึกถึงเมื่อไร ก็เป็นสุขใจมั่นใจเมื่อนั้น ยิ่งได้นึกนานเนื่องเต็มอารมณ์ ก็ยิ่งมีกำลังใจอิ่มเอิบสบายหายทุกข์ ยิ่งมีความสงบสุขเกษมสานต์ ลูกเอย.. ความสุขในทิพย์สมบัตินี้มีได้แก่คนทุกคนแต่ต้องตักตวงเอาด้วยตัวเอง ไม่ต้องอาศัยใครและทำได้มากตามใจปรารถนา แต่ว่า.. จะมีใครรู้วิธีทำถ้าไม่มีท่านผู้รู้แนะนำให้