[เถรี]

ส่วนที่เอิบอาบ ชุ่มชื้น เคร่งตึงอยู่ในร่างกายของเราเป็นธาตุน้ำ ประกอบไปด้วยเลือด น้ำเหลือง น้ำหนอง น้ำตา น้ำลาย น้ำดี เหงื่อ ไขมันเหลว ปัสสาวะ

ส่วนที่พัดไปมาในร่างกายของเรา หรือว่าอยู่ในช่องว่างในร่างกายของเรา หรือว่าค้างอยู่ในท้อง ในไส้ คือ ธาตุลม ได้แก่ ลมในช่องหู ลมในช่องจมูก ลมหายใจเข้า ลมหายใจออก ลมที่ค้างในท้องในไส้ ที่เรียกกันว่าแก๊ส ลมที่พัดขึ้นเบื้องสูง พัดลงเบื้องต่ำ พัดไปทั่วร่างกาย ที่เรียกว่าความดันโลหิต แยกเอาไว้อีกส่วนหนึ่ง

ส่วนที่ให้ความอบอุ่นในร่างกายของเรา คือ ธาตุไฟ มีทั้งธาตุไฟที่กระตุ้นให้ร่างกายนี้เจริญเติบโตขึ้น ธาตุไฟที่เผาผลาญทำลายร่างกายนี้ให้ทรุดโทรมลง ธาตุไฟที่ช่วยสันดาปเผาย่อยอาหารเพื่อส่งไปเลี้ยงร่างกาย ธาตุไฟที่ทำให้เรากระวนกระวายยามป่วยไข้ แยกเอาไว้อีกกองหนึ่ง

กองนี้คือดิน กองนี้คือน้ำ กองนี้คือลม กองนี้คือไฟ เมื่อแยกออกไปแล้ว ไม่เหลืออะไรเป็นเราเป็นของเราเลย คำว่าตัวตนไม่มีในทุกรูปทุกนาม ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์ สัตว์ วัตถุธาตุสิ่งของ เมื่อแยกแยะออกมาแล้ว ก็เป็นส่วนประกอบของธาตุ ๔ คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม ทั้งสิ้น เราจะเห็นชัดเจนว่าร่างกายนี้ไม่มีอะไรเป็นเราเป็นของเราเลย ก็ถอนจิตจากการยึดมั่นถือมั่นนั้นออกมา

หรือถ้าจะพิจารณาเพิ่มเติม ก็พิจารณาในส่วนที่ว่า เมื่อธาตุลมขาดไป ธาตุไฟก็ดับ ธาตุน้ำก็ค่อย ๆ ทำลายธาตุดิน เมื่อถึงเวลาผ่านไปวันหนึ่ง ก็เริ่มบวมขึ้นมาเล็กน้อย สองวันสามวันก็อืดพองขึ้นมาทุกที เริ่มมีสีเขียว ๆ ช้ำ ๆ ท้ายที่สุด ผิวหนังก็ทนไม่ไหว ปริแตก น้ำเลือด น้ำเหลือง น้ำหนองไหลโทรม ส่งกลิ่นเหม็นเน่าไปไกล ๆ

บรรดาสัตว์กินซากทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นหมู่หนอน หมู่แมลง นกแร้ง นกกา หรือว่าสุนัขบ้าน สุนัขป่า สุนัขจิ้งจอก เหี้ย ตะกวด มาฉีก มาทึ้ง มาดึง มาลาก เอาอวัยวะภายนอกภายใน และเลือดเนื้อไปเป็นอาหาร ตีเสียว่าสัตว์ทั้งหลายเหล่านั้นกินอย่างมีมารยาทก็แล้วกัน ทำให้ร่างกายนี้ยังมีโครงกระดูกครบถ้วนสมบูรณ์อยู่ เพราะว่าร้อยรัดด้วยเส้นเอ็น แต่ขนาดนั้นก็ตาม กลิ่นเหม็นก็ยังคงกระจายไปไกล ๆ ไม่มีใครต้องการแม้แต่เข้าใกล้เลย..!