[สุธรรม]

เจอไปโต๊ะละ ๑๑ รูป (รูปที่ ๑๑ เป็นคนถ่ายรูปนี้)

แต่มื้อนี้ดูหรูมากนะนี่ เพราะที่คุณโอเล่กับ “หญิงใหญ่” ลำเลียงมาประเคนให้นั้น มีทั้งน้ำพริกกะปิ (กลิ่นจะไปกวนคนอื่นเขาหรือเปล่าหว่า ?) แตงกวาฝาน มะเขือเปราะ น่าจะฝากชีวิตไว้กับทัวร์คณะนี้ได้แน่ ๆ เพราะอะไรที่คนไทยชอบ มัคคุเทศก์รูปหล่อของเรามีให้ทั้งนั้น อีกจานหนึ่งเป็นหอยหลอดทอดน้ำตาล ที่หลวงพ่อเจ้าคุณสมุทรฯ ขนเอามาเผื่อทุกคนในคณะด้วย...

ทั้งที่เขามีช้อน มีส้อม มีตะเกียบให้ แต่พวกเราเล่น “มังกรห้าเล็บ” เป็นหลัก เอื้อมมือคว้าหอยหลอดส่งเข้าปากกันคนละหมุบคนละหมับ บริกรชายยกเอา “น้ำมันพริก” มาวางให้ ถ้าเป็นน้ำมันพริกแบบเสฉวนแท้ ต้องใส่ “หมาล่า” ลงไปด้วย กินเข้าไปแต่ละทีลิ้นชาไปหมด พวกเราที่สนใจแต่หอยหลอด จึงยังไม่มีใครลองชิมเพื่อทดสอบผล อาตมาเองก็ไม่คิดที่จะชิมอยู่แล้ว...

“ตู๋...ยังมีหอยใหญ่กว่านี้ เอ๊ย...มากกว่านี้อีกไหม ?” องปลัดที่ฟันหน้าหลอ ฉันไม่ค่อยจะทันใคร ควานไปเจอจานเปล่าเข้าเลยร้องถามขึ้นมา “หนูโง่ค่ะ...ถามแบบนี้ตอบไม่ถูกเลยค่ะ..!” รถเข็นประจำคณะปล่อยหมัดสวนกลับมาทันควัน ตอบแบบนี้แหละที่ฉลาดแล้ว ขืนตอบถูกมีหวังพวกลามเป็นขี้กลาก ยังดีที่รู้ใจกันแล้ว ถ้าไปถามคนอื่นฟันหน้าที่หลออยู่อาจจะร่วงเพิ่มขึ้นอีกก็เป็นได้..!