[คิมหันต์]

สำหรับอาตมาไม่ถือสาท่านอยู่แล้ว เจอหน้ารีบไหว้เสียก่อนก็หมดเรื่อง ท่านนันทะมาลาบอกนายท้ายเรือให้ไปเอาธงฉัพพรรณรังสีที่ท่านฝากไว้กับแพพักแรม มาผูกติดเรือไปด้วยจะได้ดูเป็นเรือของผู้แสวงบุญ “ด่านทหารตั้งใหม่ที่ดานงเข้มงวดมาก ปักธงไปจะดีกว่า” ท่านว่าอย่างนั้น

กราบขอบพระคุณในความเมตตาของท่าน พอดีญาติโยมลงเรือกันเรียบร้อยแล้ว เรือจึงข้ามมารับ ทำไมเร็วนักล่ะ..? ที่แท้ไม่มีใครกินข้าวเช้ากัน ส่วนใหญ่จะกินแค่มื้อสายกับมื้อค่ำ ก็ดี...นอกจากประหยัดแล้ว ยังไม่เสียเวลาด้วย ลาท่านนันทะมาลามาลงเรือ ออกเดินทางตอนหกโมงครึ่ง (เวลาพม่า)

ไอน้ำขึ้นมัวเหมือนหมอกลง อากาศเย็นสะท้านเมื่อเรือวิ่งเร็ว ๆ จนเจ็ดโมงครึ่งไปแล้วแดดออกจ้า คราวนี้อุ่นขึ้นมาหน่อย จากนั้นร้อนขึ้นตามดวงอาทิตย์ที่ลอยสูงขึ้นทุกที แปดโมงมาถึงด่านทหารที่ดานง มีทหารห้านายถืออาวุธครบครัน มีทั้งเอ็ม.๑๖ และ เอ็ม.๒๐๓ (เอ็ม.๑๖ ประกอบเครื่องยิงลูกระเบิดขนาด ๔๐ ม.ม.) ครูบาน้อยกับนายท้ายขึ้นไปเจรจากันครู่หนึ่ง ก็มีทหารคนหนึ่งถือปืนเดินลงจากตลิ่งสูงมาหาเรือ

เขาส่งภาษาพม่ามาแต่ไกล ครูบาน้อยกลัวอาตมาไม่เข้าใจ รีบตามลงมาด้วย ใจเย็นเถอะ..เวลาฉุกเฉินแบบนี้อาตมามักจะเข้าใจดี เดินสวนขึ้นไปตั้งแต่ทหารลงมายังไม่ถึงครึ่งทาง ทั้งพระทั้งโยมตามกันขึ้นไปเป็นแถว “ทหารเขาว่าต้องจอดนาน ให้ขึ้นมาหลบในร่มก่อน” ครูบาน้อยกระซิบ