[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เมื่อเดือนที่แล้วอยู่ในช่วงวิ่งสะสมวันปฏิบัติธรรม ก็เลยได้เห็นความต่างอย่างชัดเจนของผู้ที่ตั้งใจปฏิบัติกับไม่ตั้งใจปฏิบัติ เพราะว่าเพื่อนบางคนไม่มีพื้นฐานการปฏิบัติธรรมมาก่อน เขาทนนั่งได้ไม่เกิน ๓-๕ นาทีก็ไปแล้ว ส่วนอาตมานั่งลงไปตี ๔ ลืมตามาอีกทีก็ ๖ โมงเช้า ตกลงว่ามีที่ตั้งใจกันอยู่จริง ๆ แค่ ๓-๔ รูป ไปกันทั้งหมด ๑๓ รูป ก็แปลว่ามีไม่ถึงครึ่ง

คราวนี้มาคิดว่า ส่วนใหญ่ที่ไปปฏิบัติธรรมก็คือบรรดาเจ้าคณะอำเภอ เจ้าคณะตำบล เจ้าอาวาส ต้องบอกว่าเป็นระดับผู้นำของคณะสงฆ์ทั้งนั้น ถ้าหากว่าทำได้แค่นั้น ก็แปลว่าบุคลากรในพุทธศาสนาเรา โดยเฉพาะพระสงฆ์ ด้อยคุณภาพมาก มีเพื่อนบางรูปปฏิบัติธรรมไม่ได้ แต่นั่งเฝ้าจอดูบอลได้ทั้งคืน ทำให้เห็นว่าจริง ๆ แล้ว ฉันทะ คือความพอใจที่จะทำของเขานั้นมีล้นเหลือเลย แต่เอาไปใช้ผิด คือแทนที่จะเอาไปใช้ในเรื่องของศีล สมาธิ ปัญญา ก็เอาไปใช้เรื่องบันเทิงตามที่ตัวเองชอบ เล่นเอาอาตมาแย่ไปด้วย เพราะต้องนอนฟังเขาทั้งคืนจนกว่าเขาจะปิดโทรทัศน์

อาตมาเป็นคนหลับแล้วหูได้ยิน พอถึงเวลาเลิกปฏิบัติประมาณ ๓ ทุ่มก็รีบนอน ตี ๔ ก็ไปเริ่มรอบเช้ากันต่อ เขาเองบางที ๓-๔ ทุ่มเป็นเวลาตื่น แล้วก็ดูบอลไปเรื่อย ๘ โมงเช้าเป็นเวลานอน ต้องบอกว่าโชคดีที่ทางมหาวิทยาลัยมอบหมายให้พวกเราดูแลกันเอง ถ้าส่งเจ้าหน้าที่มาคุมนี่ บางคนไม่ผ่านแน่นอน สำหรับพวกเราแล้วก็หยวน ๆ กันไป ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ไหน ๆ ก็ดวงเฮง เกิดมาเรียนรุ่นเดียวกันแล้ว

น้องเล็กเขาไปด้วยบอกว่า "เอ๊ะ...พอคนอื่นว่าแล้วท่านเถียง แต่ทำไมอาตมาว่าแล้วท่านไม่เถียง ?" อาตมาบอกว่าท่านจะเถียงได้อย่างไร เพราะต้องอาศัยเรามาตลอด ส่วนใหญ่แล้วอาตมาเรียนแทนเพื่อนเกือบทั้งห้อง ถึงเวลาสรุปข้อมูลเสร็จ เพื่อนก็แย่งกันดูดข้อมูลไปแบ่งกัน"