[เถรี]

พอผมขยับออกมา คุณก็เห็นว่าตามมาเป็นพรวน พอออกมาได้ปีกว่า ๆ หลวงตาวัชรชัยก็โทรมา "เล็กโว้ย..มึงทำใจได้อย่างไรวะ ? กูจะหัวหงอกหมดแล้ว เห็นมึงออกมาสร้างวัดแป๊บเดียวเสร็จ กูก็นึกว่าง่าย ๆ" (หัวเราะ) ก็บอกท่านไปว่า "พี่...ผมไม่ได้ทำใจอย่างไรหรอก ผมคิดอย่างเดียวว่าถ้าผมมี..ผมก็ทำ ถ้าไม่มี ผมก็นอน..!" แต่มันไม่เคยได้นอนเลยสิ

พยายามสร้างตัวเองเข้าไว้ ถึงเวลาถ้าหากกำลังใจของเรามั่นคง อันดับแรก เราเอาตัวรอดได้ อันดับสอง ญาติโยมที่หวังพึ่งพาเราเอาตัวรอดได้ อันดับสาม ถึงแม้ไม่สามารถจะยังพระศาสนาให้รุ่งเรืองไปกว่านี้ ก็อย่าทำให้พระศาสนาล่มจมไปเพราะตัวเรา เพราะฉะนั้น..เรื่องพวกนี้ต้องพยายามไว้ อนาคตมันจะแย่ เพราะว่าพระศาสนาจะโดนเบียดเบียนมาก เขารอให้ในหลวงสิ้นพระชนม์จริง ๆ พวกนั้นเขารออย่างเดียวเลย เพราะตราบใดที่ในหลวงอยู่ เขาทำอะไรศาสนาเราไม่ได้

ในหลวงทุกวันนี้ต้องบอกว่าตายไม่ลง ทรมานพอ ๆ กับหลวงพ่อเลย แต่ตายไม่ลง ตายเมื่อไรบ้านเมืองจะปั่นป่วนมาก อย่างไรก็ต้องโดนค้ำอยู่นั่นแหละ เทวดาค้ำซ้ายค้ำขวา นับองค์ไม่ถ้วน หลวงปู่ หลวงพ่อ ครูบาอาจารย์ต้องลุ้นกันสุดชีวิต ผมเองเมื่อวานก็ไปกราบพระแก้วมรกตมา ขอพรเผื่อในหลวงเยอะเลย เสร็จแล้วก็มาป่วยอยู่นี่ แตะเรื่องของประเทศชาติ เรื่องของส่วนรวมเมื่อไรผมหงิกทุกที ไม่ได้นึกอยากจะทำหรอก แต่ถ้างานบางอย่าง มุมไหนที่เราพอจะทำได้ เป็นการเอื้อต่อพระศาสนา เป็นการแบ่งเบาพระราชภาระ ให้ทำไปเถอะ...

ผมประทับใจในพระบรมราโชวาทที่พระองค์ประทานให้คนที่รับพระสมเด็จจิตรลดา ท่านบอกให้เอาทองปิดข้างหลังไว้ ก็คือให้ทำงานแบบปิดทองหลังพระ ไม่ต้องไปหวังความดี ไม่ต้องไปหวังยศตำแหน่ง ให้เราทำเพราะตั้งใจทำ พล.ต.อ.วศิษฐ์ เดชกุญชร ตอนนั้นถ้าจำไม่ผิดท่านมียศเป็นพันตำรวจเอก ไปเป็นตำรวจนายเวรพระราชสำนัก พอได้รับพระราชทานท่านก็กราบทูลในหลวงว่า เรามัวแต่ปิดทองหลังพระอยู่ แล้วเมื่อไรคนจะเห็น (หาคนกล้าถามอย่างนี้ยาก) ในหลวงทรงตรัสว่า สำคัญที่ว่าเราปิดเยอะพอไหม ถ้าหากว่าปิดได้มากพอก็จะล้นมาข้างหน้าจนคนเห็นเอง

ผมเองสุขภาพก็ไม่ดี จะไว้วางใจว่าชีวิตยืนยาวก็ไม่ใช่ แนวคิดหลายอย่างที่มีอยู่แต่ยังทำไม่ได้ บางส่วนก็บอกคุณไปแล้ว ลองไปว่ากันดูสักยก เอาให้ระบือลือลั่นไปเลยว่าเราเป็นรุ่นใหม่มาแรง รุ่นเก่า ๆ บางทีพออายุมากเข้า ๆ แล้วไฟเริ่มมอด รุ่นใหม่ ๆ อย่างพวกเรานี่เหมือนไฟไหม้ฟาง อย่างคุณมาตรงนี้ ผมเอาไฟจุด..ก็ลุกพรึ่บขึ้นมา เดินไม่ทันจะพ้น...เดี๋ยวก็ดับแล้ว