[สุธรรม]

เผลอเมื่อไรจะคิดว่าอยู่ในป่าธรรมชาติ

เมื่อพักผ่อนกันพอสมควรแล้ว คุณแสงก็พาเดินไปทางขวามือ อ้อมหลบก้อนหินที่เกะกะไปหมดออกไปทางซุ้มประตูบานหนึ่งของกำแพง ทะลุออกมายังป่าที่มีต้นไม้ใหญ่ขึ้นสูงสล้าง ถ้าไม่ใช่ยังมีก้อนหินอยู่เต็มไปหมด ก็ต้องคิดว่าเป็นป่าธรรมชาติไปแล้ว...

เดินไปตามทางเลือน ๆ ในป่าได้ไม่ไกล ทางขวามือก็มีโรงเรือนที่มุงหลังคาหญ้าแฝก ล้อมด้วยผ้าใบลายทาง มัคคุเทศก์บอกว่าเป็นโรงตัดหิน เมื่อต้องการซ่อมแซมปราสาทแห่งใด ก็จะเอาหินที่กองเกะกะอยู่ทั้งป่านั่นแหละ หาขนาดที่ใกล้เคียงที่สุด มาตัดแต่งแล้วเอาไปซ่อมแซม หรือไม่ก็หาของใหม่มาตัดแต่งให้ได้ขนาด แล้วเอาไปซ่อมในจุดที่ไม่สำคัญ เช่น พื้นทางเดิน เป็นต้น...