[เถรี]

ท่านทั้งหลายศึกษาศาสตร์สมัยใหม่มาก็รู้ว่า กว่าที่เชื้อของพ่อจะผสมกับไข่ของแม่ได้นี่ ไอ้ระหว่างเชื้อต่อเชื้อต้องสู้กัน หนึ่งต่อหลายล้านนะครับ..! กว่าที่จะหลุดออกมาเป็นตัวเราได้ แปลว่ายากสุด ๆ แล้ว แต่ท่านทั้งหลาย..สิ่งที่ยากที่สุดอย่างที่หนึ่งเราทำได้แล้ว

กิจฺฉํ มจฺจาน ชีวิตํ ยากที่สุดในลำดับที่ ๒ คือรักษาชีวิตให้รอดมาได้ เราเติบโตมาจนทุกวันนี้ได้ ถ้าคิดว่าเป็นความสามารถของพ่อแม่ ครูบาอาจารย์ ตลอดจนกระทั่งตัวเอง ช่วยกันดูแล ช่วยกันประคับประคอง ประกอบกับความสามารถเฉพาะตัว เราถึงรอดมาได้ แบบนี้ท่านคิดไกลเกินไปครับ

เอาแค่มาดูพองยุบของเรา ถ้าพองแล้วไม่ยุบนี่ตายนะครับ..! หรือถ้ายุบแล้วไม่พองใหม่ก็ตายเหมือนกันครับ..! เรามีโอกาสตายได้ทุกลมหายใจเข้าออก การรักษาชีวิตให้รอดจึงเป็นเรื่องที่ยากที่สุดเรื่องที่สอง เราสามารถทำได้ รอดมาจนปัจจุบันนี้ มีโอกาสได้มาปฏิบัติธรรม ๑๐ วันในครั้งนี้

เรื่องที่ ๓ คือ กิจฺฉํ สทฺธมฺมสฺสวนํ โอกาสที่จะได้ฟังธรรมนั้นแสนยาก โลกเราไม่ได้มีพระพุทธเจ้าตรัสรู้อยู่ตลอดเวลานะครับ พระพุทธเจ้าไม่ใช่สิ่งของในร้านสะดวกซื้อ เข้า "เซเว่น" ที่ไหนก็ซื้อได้ แต่เป็นสุดยอดอัจฉริยมนุษย์ ที่ต้องสั่งสมบารมีมาต่ำสุด ๔ อสงไขยกับแสนมหากัป ถ้าถามว่าเนิ่นนานแค่ไหน ประมาณเป็นระยะเวลาไม่ได้ครับ ดวงดาวของเราก่อเกิดขึ้นและดับสลายไปกี่รอบก็ไม่รู้ ? กว่าที่จะได้สักอสงไขยกัปหนึ่ง

โบราณาจารย์ท่านบอกว่า ถ้าจะเปรียบเทียบ ๑ รอบอสงไขยกัปให้นึกถึง ๑ รอบอันตรกัปก่อน กัปทั่ว ๆ ไปที่พวกเราพูดถึงหมายถึงอันตรกัป ท่านบอกว่า ถ้ามีถังเหล็กใบหนึ่ง กว้าง ๑ โยชน์ ยาว ๑ โยชน์ สูง ๑ โยชน์ โยชน์หนึ่งก็ประมาณ ๑๖ กิโลเมตร ๑๐๐ ปีให้เราเอาเมล็ดพันธุ์ผักกาด เล็กกว่าเม็ดงาตั้งเยอะ หย่อนลงไป ๑ เมล็ด ๑๐๐ ปีหย่อนลงไป ๑ เมล็ด พันธุ์ผักกาดนั้นเต็มถังแล้ว ระยะเวลาที่ผ่านไปยังน้อยกว่า ๑ อันตรกัป..!