ดูแบบคำตอบเดียว
  #4  
เก่า 21-07-2010, 19:39
เถรี's Avatar
เถรี เถรี is offline
ผู้ดูแลเว็บ - ยืนยันตัวตนแล้ว
 
วันที่สมัคร: Jan 2009
ข้อความ: 30,367
ได้ให้อนุโมทนา: 150,682
ได้รับอนุโมทนา 4,396,971 ครั้ง ใน 33,956 โพสต์
เถรี is on a distinguished road
Default

ผมก็คิดว่าถ้าพรรษานี้ พระอยู่กับผมจำนวนแค่นี้พอแล้ว มากเกินนี้ก็รบกวนเขา เพราะทางป่าไม้เขาเลี้ยงเราอยู่ ฉะนั้น..ถ้าหากว่าใครจะอยู่ประจำ รีบแจ้งความจำนงมาโดยเร็ว ถ้ายอดเต็มผมจะไม่รับเพิ่มแล้ว ใครจะมาเพิ่มก็ต้องไปอยู่วัดวาใกล้เคียงโน่น

เราอยู่กับเขา เราต้องเกรงใจ อย่างที่ผมพยายามทำตัวอย่างให้ดู ปิดน้ำปิดไฟให้เรียบร้อยทุกครั้ง ก่อนหน้านี้ผมช่วยจ่ายค่าไฟให้เขาปีละ ๖,๐๐๐ บาท เฉลี่ยเดือนละ ๕๐๐ บาท หัวหน้าท่านไม่ยอมรับ

ผมให้ผู้ช่วยไป ๒ - ๓ เดือน พอผู้ช่วยรายงาน หัวหน้าท่านสั่งเลิกเลย เราอยู่กับเขา กลายเป็นใช้ฟรี เราจึงต้องช่วยประหยัดที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ เรื่องของนักปฏิบัติเราต้องละเอียดทั้งทางโลกและทางธรรม ต้องรู้จักเกรงใจคนอื่นเขา ถ้าหากว่าความละเอียดทางโลกเราไม่มี ความละเอียดทางใจที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรม เราก็เข้าถึงไม่ได้

จำไว้ว่าหน้าที่ของเรา คือ รักษา กาย วาจา ใจ ของเราให้ดีที่สุด อย่าประมาทว่าชีวิตของเราจะยาวนาน อย่าประมาทว่าครูบาอาจารย์จะอยู่กับเรานาน อย่าไปคิดว่าเรามีคนโน้นเป็นที่พึ่ง มีคนนี้เป็นที่พึ่ง แม้แต่เราเองก็อาจจะตายลงไปวันนี้ก็ได้

เราต้องเร่งทำความดีให้มากที่สุดเท่าที่จะพึงทำได้ การทำอย่างอื่น เช่น ออกไปข้างนอกหรือว่าอะไรก็ตาม ให้สังเกตอารมณ์ใจของเราดู ถ้าเราไม่ไปจะดิ้นตายเลยใช่ไหม ? ถ้าหากว่าเป็นอย่างนั้นเราก็แย่แล้ว

กิเลสพยายามจะดันให้เราออกไป เราก็เชื่อ มันอ้างความจำเป็นอย่างนั้น อ้างเรื่องสำคัญอย่างนี้ เราก็ไป แปลว่าเราไม่ได้รักสงบจริง ๆ เรากำลังยอมแพ้กิเลส กำลังเลี้ยงกิเลสให้อ้วน

อาหารนั้นมี กวฬิงการาหาร** ก็คือพวกข้าว กับ น้ำ ขนม มีวิญญาณาหาร คือสิ่งที่ต้องรับเข้ามาทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทางใจ ถ้าไม่มีเราจะรู้สึกเฉา กิเลสเริ่มเฉาใกล้จะตาย ก็ดิ้นรนอาละวาด แล้วเราก็ไปเติมให้มันทุกที ก็เลยไม่รู้จักตายสักที แล้วก็กลับมาฟัดเราใหม่ทุกทีเหมือนกัน


หมายเหตุ :
** ที.ปา. ๑๑/๒๔๔-๒๔๐ : ม.มู. ๑๒/๑๑๓/๘๗ : สํ.นิ. ๑๖/๒๔๕/๑๒๒ : อภิ.วิ. ๓๕/๑๐๘๑/๕๔๓
__________________
........................

เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง

จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 22-07-2010 เมื่อ 03:15
สมาชิก 91 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ เถรี ในข้อความที่เขียนด้านบน
แสดง/ซ่อน รายชื่อผู้อนุโมทนา