[ลัก...ยิ้ม]

กลับเข้าห้องพักประมาณตีสาม ชายผู้นั้นก็มาหาอีก บอกให้ไปเอาพระพุทธรูปเช่นเดิม จึงได้บอกว่า “ไปเอาไม่ได้ พรุ่งนี้คณะจะออกจากโรงแรมที่พักตอนเช้า จะเดินทางกลับกรุงเทพฯ” ชายผู้นั้นตอบว่า “ไม่ออกเช้า จะออกตอนเที่ยง” ความอยากลองจึงรับปาก “หากออกเที่ยงจริง ๆ ก็จะไปลองขอท่านพระครู หากท่านมอบให้ก็จะนำไปเก็บรักษาไว้”

เช้าลงมากินข้าว จึงถามหัวหน้าคณะจะกลับตอนไหน ได้รับคำตอบว่ากลับตอนเที่ยง มีงานต้องทำอีก ตรงตามที่ชายคนนั้นบอก จึงขอรถไปที่วัดขวัญเมืองระบือธรรม ได้บอกคณะว่าทางวัดจะขอฝากพระพุทธรูปเข้ากรุงเทพฯ ด้วย ทุกคนไม่ขัดข้อง เป็นรถตู้มีที่ว่างพอ *

ไปถึงวัดได้คุยกับท่านพระครู ท่านบอกว่าจะมีคนไปดูเพื่อขอเช่าต่อ จึงได้เล่าความตามที่ชายผู้นั้นบอกกล่าว ให้ท่านพระครูได้พิจารณา ท่านบอกว่า “จริงทุกอย่าง" จึงได้ตัดสินใจยกให้ ได้ให้พระและสามเณรช่วยกันยกพระพุทธรูปขึ้นรถ พร้อมทั้งได้มอบพระพุทธรูปปางมารวิชัยอีกองค์หนึ่ง

ต่อมาชายผู้นั้นได้มาบอกให้มอบพระพุทธรูปปางมารวิชัยให้กับเจ้าของ เขารออยู่ หากใครมาขอให้ยกให้กับคนนั้น รออยู่ ๒ ปีก็ไม่มีผู้ใดมาขอ ชายผู้นั้นมาบอกอีก ได้ตอบไปว่า “ไม่รู้จะให้ใคร ก็ปฏิบัติตามที่บอกไว้ทุกประการ ไม่มีผู้ขอจึงไม่ให้”

ชายผู้นั้นจึงได้เนรมิตรูปหน้าของบุคคลที่เป็นเจ้าของ เมื่อเห็นหน้าก็เกิดปีติยินดีเพราะเป็นรูปหน้าของครูที่สอน เมื่อตอนเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัยพลศึกษา ในสนามกีฬาแห่งชาติ จึงได้นำไปมอบให้และได้บอกกล่าวท่านให้รับทราบ

ปรากฏว่าเมื่อท่านได้พระพุทธรูปไป ท่านได้เลื่อนตำแหน่งในปีเดียวกันถึงสองครั้ง ครั้งแรกได้เป็นรองอธิบดีกรมพลศึกษา อีกแปดเดือนต่อมาได้เป็นอธิบดีกรมพลศึกษา นี่คือสิ่งที่บังเกิดเพื่อยืนยันการเวียนว่ายตายเกิดอยู่ในวัฏฏะตามแรงแห่งกรรม มีจริงเป็นจริง อย่าคิดประมาท

ให้ทำดีเอาไว้เมื่อมีโอกาสเพื่อผลแห่งความสุขในอนาคตภพ เพื่อหลีกเลี่ยงความทุกข์ยาก เกิดมาเพื่อแก้ตัว มาทำภูมิสร้างภพ สร้างชาติที่ประเสริฐ มาชำระล้างอกุศลกรรมด้วยการทำแต่ความดี เราสร้างเองได้ ไม่ต้องไปขอใคร ไม่ต้องไปบนบานศาลกล่าว

เพียงแต่สร้างพลังอำนาจจิตให้เข้มแข็ง ไม่ให้ตกอยู่ในอบายภูมิ ไม่ให้ขันธมารมาครอบครองจิต ไม่คิดชั่ว คิดแต่ดี คิดอยู่ในศีล คิดเดินไปสู่หนทางสงบสะอาดในจิต เดินตามหลักธรรมที่พระพุทธองค์ทรงสอนอบรมเวไนยสัตว์ ให้พ้นทุกข์ มีแต่เกษมสุขจนเข้าพระนิพพานในที่สุด