[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ความอยากสวยเป็นสัญชาตญาณที่อยู่ถึงในดีเอ็นเอ เราดูชนเผ่าเล็ก ๆ น้อย ๆ แถวอเมซอนหรือว่าแอฟริกา เขาก็รู้จักแต่งเนื้อแต่งตัวของเขา เอาขี้โคลนมาทาตัวบ้าง กรีดผิวบ้าง แต่งฟันบ้าง ทำอย่างไรก็ได้ที่รู้สึกว่าดูสวยขึ้น

บางคนก็ถักเปียเส้นเล็ก ๆ แล้วเอาโคลนพอก เขารู้สึกว่าสวย อาตมาดูแล้วก็สงสัยว่ารู้สึกว่าสวยตรงไหนวะ ? หาน้ำไม่ได้ก็บ้วนน้ำลายคลุกขี้ดินเป็นโคลนแล้วก็พอก แล้วก็มีการกรีดผิว ไม่ใช่สักนะ...แต่กรีดเลย กรีดผิวแล้วเอาขี้เถ้ายัด พอแผลหายก็กลายเป็นแผลคีลอยด์นูน ๆ เป็นแถว ๆ เขาว่าสวย อาตมาดูแล้วเหมือนเกล็ดมากกว่า แสดงว่าคงเห็นสัตว์บางประเภทมีเกล็ดแล้วสวย จึงอยากจะสวยแบบนั้นบ้าง

จะว่าไปแล้วก็คือการยึดติดในตัวกูของกูอย่างชัดเจนที่สุด ในเมื่อเป็นตัวกูของกูก็ต้องสวยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แต่ว่าไปแล้วถ้ามีใครไปเผยแพร่ธรรมะทางด้านโน้น คงจะเป็นเรื่องอัศจรรย์ จากที่เขาไม่ได้พบไม่ได้เจออะไรเลย อยู่ ๆ ก็ได้ฟังธรรมขึ้นมา ถ้าเกิดพุทธิปัญญาขึ้นมานี่ก็อัศจรรย์เลยนะ คงจะหันมานับถือศาสนาพุทธกันหมด"