"มีดหมอโบราณหน้าตาดูไม่ดี แต่คุณภาพสุดยอด แบบที่เสด็จในกรมหลวงชุมพรได้รับจากหลวงปู่ยิ้มไป แล้วก็เห็นว่าของพระองค์ท่านเองมีมีดมีพระขรรค์สวย ๆ เยอะแยะ มีดหน้าตาชาวบ้านแบบนี้ดูไม่ค่อยจะดี พระองค์ท่านก็เลยโยนน้ำไป ปรากฏว่ามีดหมอลอยทวนน้ำกลับไปวัดหนองบัว..!
แล้วไม่ใช่ว่าตัวมีดไม่ละลายอย่างเดียวนะ แม้กระทั่งเหล็กรัดปลอกก็ไม่ละลาย อะไรจะปานนั้น ถามบรรดาช่างตีมีดว่าเป็นไปได้ไหมที่ความร้อนยังไม่ถึง ๑,๕๐๐ องศา ? ช่างเขาบอกว่าเป็นไปไม่ได้ครับ ขนาดใช้ถ่านธรรมดา ถ้าเร่งด้วยพัดลมหอยโข่งแบบนี้ความร้อนต้องเกินอยู่แล้ว แล้วขนาดเหล็กเส้น ๘ หุนยังละลาย มีดหมอบาง ๆ กลับไม่ยอมละลาย
ตอนนี้ก็เลยกลายเป็นมีดกะไหล่ เข้าใจคำว่ากะไหล่ไหม ? เพราะว่าอย่างอื่นที่ละลายเคลือบหน้ามาด้วย บรรดาตะกรุดของหลวงปู่หลวงพ่อสารพัดสารเพที่หลอมไปด้วย เคลือบใบมีดมาเสร็จสรรพ ตกลงว่าท่านเอากำไร"
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย เถรี : 10-11-2016 เมื่อ 18:06
|