[เถรี]

"หลังวัดท่าขนุนเมื่อสิบกว่าปีก่อนก็จมน้ำตายลักษณะแบบนี้แหละ เกิดจากบริษัทท่องเที่ยวโลภมาก รู้อยู่ว่าฤดูนั้นน้ำแรงมาก แต่ปล่อยให้เขาล่องเรือแคนูกัน เด็กก็ไม่สามารถบังคับเรือได้เพราะว่ากำลังไม่พอ ไปชนตอม่อสะพานแขวนวัดท่าขนุน ตกลงไปในน้ำทั้งที่ใส่เสื้อพยุงตัวอยู่ ต้องบอกว่าถึงวาระของเด็ก เพราะว่าพ่อก็ตั้งใจช่วยคว้าเสื้อเอาไว้ เด็กหลุดไปกับน้ำติดมือมาแต่เสื้อ คนเป็นพ่อร้องไห้เหมือนเป็นบ้า ขึ้นมาแล้ววิ่งไปวิ่งมาอยู่บนสะพานแขวน ไม่รู้ว่าจะช่วยลูกอย่างไร เพราะว่าน้ำลึกและแรงมาก

ถามว่าน้ำลึกแค่ไหน ? สะพานแขวนวัดท่าขนุนสูงแค่ไหน ตอนนั้นน้ำห่างสะพานคืบเดียว ก็เลยต้องขอให้ทางการไฟฟ้าปิดเขื่อน แล้วก็ช่วยกันค้นหาอยู่คืนหนึ่งกับอีกเกือบวันก็ไม่เจอ ท้ายสุด "น้าวัฒน์" ที่เป็นกู้ภัย มายกมือไหว้บอกว่า "หลวงพ่อ...ขอยืมของหน่อย"

สมัยที่อาตมาอยู่วัดท่าซุง อาตมาเอาปืนไปเข้าพิธีชาตรีไว้ ๕ กระบอก มีญาติโยมขอแบ่งไปหมด เหลืออยู่ ๒ กระบอกที่ทำอย่างไรก็โอนไม่ได้ เพราะว่าเป็นขนาด ๑๑ มม. ซึ่งไม่ทราบเหมือนกันว่ากฎกระทรวงบ้า ๆ ถือเป็นอาวุธสงครามหรืออย่างไรก็ไม่ทราบ จึงโอนไม่ได้ ได้แต่เก็บเอาไว้เอง เคยเล่าให้น้าวัฒน์ฟัง น้าวัฒน์เลยบอกว่าขอยืมหน่อย คาดว่ามีอะไรที่ตั้งใจซ่อนศพ อาตมาต้องไปเอามาให้ยืม โดยที่บอกว่า "ระวังนะ...ถ้าพลาดแล้วศพมีรอยกระสุนนี่ มึงอธิบายเองเลยนะ"

ท้ายสุดน้าวัฒน์ยิงลงน้ำไป ๒ นัด ไม่ถึง ๕ นาทีก็งมเจอ แล้วก็อยู่ตรงที่พระผ่านแล้วผ่านอีก น้ำตื้น ๆ นั่นแหละ อาตมาถึงได้บอกว่าเข้าป่าเข้าถ้ำ ติดวัตถุมงคลที่บรรดาผีสางเทวดาเขาเกรงใจไว้บ้าง ไม่อย่างนั้นก็จะเกิดเรื่องแบบเดียวกับที่หลงติดอยู่ในถ้ำหลวง ขุนน้ำนางนอนนั่นแหละ"