[ทาริกา]

๕ อย่างยังไม่เชื่อ ยังเห็นว่าเป็นเราของเราอยู่นา

ถ้าอย่างนั้นลองดูลึกขึ้นไปอีกหน่อยสิ เนื้อนี่นะ ผ่าออกไปแล้วแล่ออกมา ๒ ขีด ๒ กรัม มึงแยกออกไหม? เนื้อแดง ๆ ปริญญาเอากับเณรนี่ เนื้อพระอรหันต์กับเนื้อขอทานยังนี้นี่นะ ไม่รู้เรื่องเลยเหอะ.. เอ็นกระดูก กระดูกแขนล่อนออกมาตัดออกมาคืบหนึ่งนี่นะ ตับ ปอด ไส้มันก็เหมือนสายยางที่ขายในร้านค้านี่ลูก! เราไปตัดซื้อออกมาแล้วก็ใส่ใช้กัน ยี่ห้อใหญ่กว่ากันเล็กกว่ากัน คุณภาพตามบุญตามกรรม.. อาจจะไส้หนาไส้บาง.. เป็นโรคลำไส้ง่ายไม่ง่ายมันก็อันเดียวกัน เวลากลืนมันก็กลืนลงขยัก มันก็เก็บเอาไปทำร่างใหม่ ชักไม่ใช่แท่งทึบแล้วนะ เออ..มันก็ต้องขึ้นด้วยอารมณ์อย่างนี้

เพราะฉะนั้น ก่อนที่มันจะแยกลงไปเป็น ปอด หัวใจ (พอพูดแล้วจะคลื่นไส้) แล้วก่อนจะตาย มึงต้องรักษาศีลให้บริสุทธิ์ มันจะตายแล้ววันนี้..เดี๋ยวก็คืนโลกแล้ว! จะไปตกนรกผิดศีลแทนมันทำไม? นึกถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ นึกถึงพระนิพพานเป็นอารมณ์ ก็สูตรเดียวกันแล้ว

ต้องนึกถึงความตายลูก ! ความตายของร่างกาย แล้วก็แยกออกมาว่าตายแล้วมันเป็นอย่างไร? นี่มันเรื่องก่อนตาย มันก็เป็นอย่างนั้นแหละ แยกออกมาให้ได้ ติ๋งต่างก่อนว่า ๑๐๐ ปี ๕๐ ปี มันจะได้ยอมคิด พอคิดชุ่มใจบอก

"ถ้ามัน..ตายวันนี้แล้วเราไม่ต้องมีร่างกายนี่ เอาไหม?"

(มีต่อ)