[ทาริกา]

พอใจสบายก็บอก..."ถ้าอย่างนั้นวันนี้ก็เป็นวันสุดท้าย เป็นวันสุดท้ายในวัฏสงสารของเรา จะเอาอะไรกับมันนักหนา ! ร่างกาย อีกวันเดียวนี่.. กินข้าวกินน้ำ ห่มเสื้อผ้าอะไรนี่ ก็สักแต่ว่าก่อนตาย.. เดี๋ยวพอตายเขาก็เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรา เผาไฟ...ศพก็ไม่มีอะไรเหลือ"

"เพราะฉะนั้น.. อาหารก็ดี เสื้อผ้าก็ดี ยารักษาโรค กินไม่กิน พรุ่งนี้ก็ตาย... ก็เอาที่มันมีนี่แหละไม่ต้องแพงอะไรนักหนา ที่อยู่อาศัย จะทาสีก็ไม่ต้องทาแล้ววันนี้ เดี๋ยวก็ตายแล้ว !

ถ้าตายแล้วทุกข์ต่าง ๆ ก็ไม่มีในมัน นี่มันเรื่องก่อนตาย แล้วต้องทิ้งไว้ในโลกทั้งนั้นเลย กับภาระทุกข์ของร่างกายที่กำลังจะลาตายกำลังจะทิ้งไว้ในโลก ทำไมต้องไปผิดศีลแทนมัน เพราะมัน ให้มะรืนนี้เราต้องตกนรกแทนมันด้วย มะเรื่องนี้เขาก็เผามันเป็นขี้เถ้าไป มันไม่ตกนรกกับเรานี่ มะเรื่องหรือมะรืนนี้ เราไปตกนรกแทนมัน ถ้าเราไปผิดศีลแทนมัน เรื่องอะไรกูจะไปโง่กับมึงอย่างนี้ !

เพราะฉะนั้นวันนี้ทั้งวันจะรักษาศีลให้บริสุทธิ์ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เราก็รักท่าน ท่านก็เมตตาเราอยู่แล้ว นึกเมื่อไรก็นึกได้ว่าเป็นที่พึ่งไม่สงสัยอยู่แล้ว ถ้าหากพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ท่านอยู่ที่ไหน ที่เรียกว่า "พระนิพพาน" ชื่อเป็นภาษามนุษย์ เราก็จะอยู่ตรงท่านอยู่ อยู่แบบนั้นแหละ! มีวิมานก็มีกัน.. ไม่มีก็ไม่มีเหมือนกัน.. สูญก็สูญเหมือนกัน.. ไม่สูญก็ไม่สูญเหมือนกัน.

(มีต่อ)