[เถรี]

ท่านทั้งหลายจะต้องใช้ปัญญา พินิจพิจารณาว่า ตราบใดที่อายุขัยยังมาไม่ถึง เราก็ต้องอาศัยอยู่ในร่างกายนี้ ในเมื่อเราอาศัยอยู่ ก็จงอาศัยอยู่แบบผู้มีปัญญา ก็คือพยายามที่จะดูแลรักษาไปตามกำลังของเรา ให้ดีที่สุดเท่าที่จะดีได้ เพราะว่าร่างกายนี้เป็นธาตุ ๔ ที่เรายืมโลกมาใช้ชั่วคราว ถึงเวลาก็ต้องส่งคืนให้กับโลกไป มารยาทในการยืมสิ่งของมาจากผู้ใด ก็ต้องรักษาให้ดีที่สุด ถึงเวลาก็ส่งคืนเขาไปในลักษณะที่ดีที่สุด

ก็แปลว่าถ้าตราบใดที่ชีวิตยังไม่สิ้น เราก็ต้องดูแล หาข้าวปลาอาหารให้ร่างกายนี้กินเป็นปกติ รักษาพยาบาลเมื่อเจ็บไข้ได้ป่วยเป็นปกติ ชำระสะสางเมื่อสกปรกโสโครกเป็นปกติ เพื่อรักษาประคองร่างกายนี้ไว้ปฏิบัติธรรมให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะได้มาก ถ้าหลุดพ้นไปได้เลยก็ยิ่งดี เรายังอาศัยร่างกายนี้อยู่ตราบใด เราก็แค่เอาสติจดจ่อให้รู้ ว่าร่างกายนี้ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา ขึ้นชื่อว่าความต้องการในร่างกายนี้จะไม่มีสำหรับเราอีก

เมื่อประคับประคองรักษาร่างกายแบบนี้ไว้ แล้วพยายามปฏิบัติในสมถกรรมฐาน วิปัสสนากรรมฐาน สลับกันไปสลับกันมาในลักษณะนี้ ความก้าวหน้าในการปฏิบัติของท่านทั้งหลายก็จะมีขึ้น และถ้าหากว่าบุญพาวาสนาช่วย กำลังบารมีที่สั่งสมมาเพียงพอให้เข้าถึงได้ ท่านทั้งหลายก็อาจจะเป็นตั้งแต่พระโสดาปฏิมรรค ไปจนกระทั่งถึงพระอรหัตผล ผู้หลุดพ้นจากกองทุกข์ทั้งปวงได้