[เถรี]

ทุกคนนั่งในท่าสบายของตัวเองจ้ะ กำหนดความรู้สึกทั้งหมดไว้ที่ลมหายใจ หายใจเข้ากำหนดความรู้สึกทั้งหมดไหลตามลมหายใจเข้าไป หายใจออกกำหนดความรู้สึกทั้งหมดไหลตามลมหายใจออกมา จะใช้คำภาวนาหรือพิจารณาอย่างไรก็แล้วแต่เราถนัด

โดยเฉพาะกรรมฐานกองเก่าของเราอย่าทิ้ง ถ้ายังทำไม่ถึงที่สุดให้ทำกองนั้นไปเรื่อย ถ้าถึงที่สุดแล้วจะเปลี่ยนกองใหม่ ก็ต้องทบทวนกองเก่าเสียก่อน ไม่อย่างนั้นแล้วอาจจะได้หน้าลืมหลัง ขาดความคล่องตัวในการปฏิบัติได้

วันนี้เป็นวันเสาร์ที่ ๔ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๕๔ เป็นการปฏิบัติกรรมฐานวันที่สองของเดือน พวกเราทั้งหมดที่ปฏิบัตินั้น อย่างที่ได้กล่าวไปแล้วว่า ถ้าหากว่าทำ ๗ วันแล้วไม่ได้ ๗ เดือนแล้วไม่ได้ ๗ ปีแล้วไม่ได้ เราต้องทบทวนแล้วว่าสิ่งที่เราทำนั้นถูกต้องหรือไม่ ?

การที่จะทบทวนนั้นให้เริ่มต้นที่ศีล ศีลทุกสิกขาบทของเราต้องบริสุทธิ์บริบูรณ์ ไม่ล่วงศีลด้วยตนเอง ไม่ยุยงส่งเสริมให้ผู้อื่นทำ ไม่ยินดีเมื่อเห็นผู้อื่นทำ ถ้าเราระมัดระวังศีลจนทรงตัวเป็นปกติได้ แปลว่าสมาธิของเราเริ่มมั่นคงแล้ว ก็ให้จับลมหายใจพร้อมกับคำภาวนาหรือภาพพระ หรือดวงกสิณที่เราชอบ

การที่การปฏิบัติต้องควบกับลมหายใจเข้าออก เพราะอานาปานสตินั้นเป็นพื้นฐานใหญ่ของกรรมฐานทั้งปวง กรรมฐานกองใดก็ตาม ถ้าไม่มีอานาปานสติประกอบด้วย กรรมฐานกองนั้นยากที่จะทรงตัวมั่นคงได้

เมื่อเรามีศีลทรงตัวเป็นปกติ จะภาวนากำหนดลมหายใจเข้าออกพร้อมคำภาวนาที่เราชอบก็ได้ การภาวนานั้นอย่าบังคับลมหายใจของตนเอง ปล่อยให้เป็นธรรมชาติ ร่างกายต้องการหายใจแรง หายใจเบา หายใจยาว หายใจสั้นก็ปล่อยไป เรามีหน้าที่กำหนดความรู้สึกทั้งหมดรู้ตามเข้าไป รู้ตามอออกมาเท่านั้น