[หยาดฝน]

องค์สมเด็จพระภควันต์บรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าของเรานั้น เมื่อพระองค์ท่านประสูติขึ้นมาก็เกิดอยู่ใต้พระมหาเศวตฉัตร ภายในกรุงกบิลพัสดุ์ ใต้บัลลังก์แห่งสมเด็จพระเจ้าสุทโธทนะมหาราช แต่เพียงแต่ว่าด้วยความที่องค์พระบรมโพธิสัตว์ เกิดมาเพื่อตรัสรู้เป็นองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้สร้างบุญกุศลมาเป็นที่ยิ่ง ไม่มีบุคคลอื่นที่ควรจะร่วมท้องเดียวกัน ดังนั้นจึงมีเหตุให้พระมารดา คือนางสิริมหามายาบรมราชเทวี ต้องสวรรคตลงหลังจากมีพระประสูติกาลได้เพียง ๗ วันเท่านั้น

หลังจากนั้นแล้วนางมหาปชาบดีผู้เป็นพระน้านาง ก็ได้ทำการอภิบาลเลี้ยงดูราชกุมารจนกระทั่งเติบโตขึ้นมา และได้ศึกษาจนจบศิลปศาสตร์ต่าง ๆ ทั้ง ๑๘ ประการ ในขณะที่พระชนมายุ ๑๖ พรรษาเท่านั้น ซึ่งในลักษณะนี้ถ้าเปรียบกับบุคคลในปัจจุบันก็คือ พระองค์ท่านจบปริญญา ๑๘ ใบด้วยกันตอนอายุแค่ ๑๖ ปี

ฉะนั้นเราจะเห็นได้ว่า ด้วยความที่พระองค์ท่านมีความเป็นเลิศในทุก ๆ ด้าน ท้ายที่สุดเมื่อเห็นสิ่งที่เรียกว่าเทวทูต ได้แก่ คนแก่ คนเจ็บ คนตาย และสมณะแล้ว ก็เกิดความคิดขึ้นมาว่า สิ่งทั้งหลายทั้งปวงในโลกนี้เป็นของคู่กัน ถ้าหากว่ามีการเกิดก็ต้องมีการตาย แต่ถ้าหากมีการตายก็ต้องมีการไม่ตายอยู่ด้วย เราจึงควรที่จะออกบวช เพื่อแสวงหาหนทางแห่งความไม่ตายดีกว่า