[เถรี]

จับลูกไปคลุกดินคลุกทรายบ้าง โยนลงน้ำบ้าง จะได้แข็งแรง เด็กสมัยนี้พ่อแม่เลี้ยงมาตีนไม่ติดดิน ถ้าเป็นตำราเวชศาสตร์วรรณาโบราณ ก็คือธาตุพร่อง ขาดธาตุดิน ตีนไม่ติดดิน อาตมาเดินตากแดดพักเดียวมีวิ่งร่มมาคันสองคัน บอกว่า “มึงไปห่าง ๆ เลย กูไม่ได้กลัวดำสักหน่อย”

ถาม : ถ้าไม่โดนแดดบ้าง จะเพลียง่าย ?
ตอบ : แสงแดดเป็นแหล่งพลังชีวิตชัด ๆ พอถึงเวลารีบไปกั้นไว้ กลัวตัวเองจะแข็งแรง โยมบางคนทนเดินตามได้หน่อยเดียว ก็ไม่ไหวแล้ว...มุดเข้าร่ม จึงอ่อนแอลงไปเรื่อย ๆ

ตอนช่วงเด็กกับวัยรุ่น ที่อาตมาชอบที่สุดก็คือเล่นน้ำฝน เล่นจนกระทั่งรู้ว่าถ้าฟ้าแลบนี่ต้องรีบเผ่นห่าง ๆ จากรางน้ำฝน เพราะว่าไฟฟ้าจะดูดกระเด็นเลย ไม่น่าเชื่อว่าฟ้าแลบอยู่บนฟ้า ไฟลงมาดูดเราที่พื้นได้ ช่วงอยู่ที่วัดทองผาภูมิ ถือไมค์ฯ สวดมนต์ ฟ้าผ่าอยู่ไม่ไกล เปรี้ยง...! ไฟดูดชนิดไมค์ฯ กระเด็นหลุดมือ ร่างกายบางคนมีสภาพคล้าย ๆ แบตเตอรี่หรืออย่างไรก็ไม่รู้ ? ถึงเวลาไฟฟ้าลงแล้วดันไปรับได้