[นักเดินทางสังสารวัฏ]

๑. ๑ ในอานิสงส์ของมรณานุสติคือจะเป็นคนไม่กลัวความตาย แต่ผมสงสัยที่พระพุทธเจ้าท่านบอกคนไม่กลัวตายมี ๒ ประเภทพระอรหันต์กับพระเจ้าจักรพรรดิ หลวงพ่อช่วยอธิบายให้ผมหายสงสัยทีครับ

๒. ผมสงสัยว่ามัชฌิมาปฏิปทาหรือทางสายกลาง สามารถลดลงหรือเพิ่มขึ้นได้ไหม เพราะที่ผมถามหลวงพ่อไปว่าฆราวาสอย่างผมจะทรงฌาน จากอานาปานสติใช้เวลานานแค่ไหน หลวงพ่อตอบว่า ๓ วัน แต่ผมลองนั่งสมาธิดูไม่เกิน ๒๐ นาทีรู้สึกไม่ไหว เริ่มจะเครียดเลยเลิก แต่สมัยผมอายุ ๑๕ ได้เข้าฌาน และทรงฌานได้เกือบ ๑ เดือนผมทำสมาธิได้เป็นชั่วโมงไม่รู้สึกเมื่อย และนอนน้อยมากแต่ไม่รู้สึกเหนื่อยอะไรเวลาตื่นมา และคิดว่าตัวเองบรรลุแน่นอนเพราะอารมณ์ราคะ ไม่เกิด แต่พอฌานเสื่อมผมเลยศึกษาพุทธศาสนา เลยทราบว่าเป็นอุปกิเลสตัว นิกันติ กับปัคคาหะ หรือจริง ๆ เป็นเพราะผมได้ฌานโลกีย์กำลังเลยขึ้น ๆ ลง ๆ

๓. จากข้อก่อนหน้านี้ที่ผมเข้าฌานได้ตอนอายุ ๑๕ เลยทราบว่าผมน่าจะปรารถนาพระโพธิญาณมาก่อน และผมได้อ่านหนังสืออภิญญาของที่หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านเขียนไว้ประมาณว่า ที่ท่านสอนเรื่องอภิญญาเพราะปูพื้นฐานพวกพุทธภูมิที่จะลงมาเกิดและพวกพุทธภูมิก็จะช่วยเหลือพุทธศาสนา และพวกพุทธภูมิก็ลาพุทธภูมิเป็นช่วง ๆ และครูที่จะฝึกอภิญญาก็ต้องคล่องอภิญญา เหมือนกัน ณ ปัจจุบันผมก็อายุ ๒๑ มีแฟน และฌานสมาบัติก็เสื่อมหมดแล้ว แต่ผมลองมองหาตัวเลือกในชาตินี้มีอะไรบ้าง และถ้าตายแล้วไปไหนดี
ตัวเลือกแรกคือ ขี้เกียจทำสมาธิ แต่ทำทุกวันแต่ไม่ได้ใช้เวลาเยอะ แต่ก็พอใจในการรักษาศีล และการให้ทาน ถ้าตายตอนนี้ก็ไปเกิดเป็นเทวดา และอีกตัวเลือกคือตั้งใจจะทรงฌานสมาบัติ และอภิญญาจะได้ทำงานด้านพุทธภูมิได้เต็มที่แบบหลวงปู่ปาน หลวงพ่อวัดท่าซุง หรือแบบหลวงพ่อเล็ก ถ้าตายตอนนี้ก็ได้เป็นพรหม และที่สำคัญรู้สึกภูมิใจที่ได้ตอบแทนพระคุณ ของพระรัตนตรัยที่ได้ให้อริยทรัพย์ แต่ผมลองเอาตัวเองเปรียบเทียบกับสุภมานพที่เป็นลูกของโตไทยพราหมณ์ และสุภมานพจะได้เกิดเป็นพระพุทธเจ้าในกัปหน้า และท่านสุภมานพเกิดทันพระพุทธเจ้า และพระอรหันต์อีกหลายพระองค์ ท่านสุภมานพก็ให้ทาน รักษาศีล ไม่เห็นท่านบวชและทรงฌานสมาบัติ เหมือนพระศรีอาริยเมตไตรยที่เกิดเป็นพระอชิตะสมัยนั้นเลย จากที่ผมเล่ามา ในฐานะหลวงพ่อเคยเป็นพระโพธิสัตว์บำเพ็ญบารมีมาหลายอสงไขย ผมสงสัยตัวผมเองก็อยากจะทรงฌานเหมือนเดิม เพราะพระโพธิสัตว์ท่านชอบทรงฌานเป็นปกติ ผมก็ชอบทรงฌานเพราะทำให้จิตใจเบา สดชื่น และว่องไว แต่ตอนนี้ฌานเสื่อมและทรงยากมาก เนื่องจากมีแฟนเป็นสาวฝรั่งสวยมาก นิสัยดี ทำให้นิวรณ์กวนใจผมตลอดเมื่อเห็นหน้าแฟน หรือได้ยินเสียงของแฟน อยากถามหลวงพ่อครับว่า ถ้าผมเลือกตัวเลือกแรก ที่ทำสมาธิบ้างเล็กน้อย และรักษาศีล ให้ทาน และเผยแพร่พระธรรมผ่านทาง Facebook ผมยังอยู่ในขอบเขตพระโพธิสัตว์หรือเปล่าครับ เพราะผมรู้สึกว่าเราควรจะเลิกขี้เกียจแล้วสละทุกอย่างที่เราถือว่าเป็นอัตตา เช่นเงินทอง ร่างกาย เพื่อพระโพธิญาณ เพื่อความสุขของคนอื่นมากกว่า

๓.๑ ผมขอถามหลวงพ่อเกี่ยวกับ ๑ ในอจินไตย ข้อฌานวิสัย ตอนที่ผมทรงฌานใหม่ ๆ อารมณ์ตอนนั้นแน่วแน่กล้าหาญ สดชื่น ว่องไว และมีกำลังมาก แต่สงสัยว่าความสามารถของผู้ทรงฌาน จะเอาไปใช้อย่างไรให้เกิดประโยชน์กับตนเองและสังคมมากสุดครับ เพราะปกติผมจะเอากำลังสมาธิทำให้จิตสงบ พอสงบแล้วจะใช้ปัญญามาแก้ปัญหา และหาเหตุหาผลต่าง ๆ ได้ง่ายขึ้น

๓.๒ การจะเข้าฌานต้องมีเอกัคคตารมณ์ คืออารมณ์เป็นหนึ่งจดจ่อกับสิ่งที่ทำเช่นกำหนดรู้ลมหายใจอย่างเดียว แต่ผมสงสัยว่าการที่เราจดจ่อการสวดมนต์อย่างเดียว หรือถ้ามีอาชีพเป็นมือปืนหรือนักธนูจะยิงเป้าหมายให้แม่น ก็คือเอกัคคตารมณ์ ใช่หรือเปล่าครับ

๓.๓ ตอนที่สมาธิผมอยู่อุปจารสมาธิบางครั้งจะได้ยินเสียงดนตรี และเสียงคนคุยภาษาอะไรไม่รู้ แต่ผมอยากจะเข้าใจว่าเขาพูดภาษาอะไรกันควรทำอย่างไรดีครับ แล้วการที่จะคุยกับพระที่ท่านอยู่บนพระนิพพาน พรหม และเทวดา คุยอย่างไรหรือครับ และใช้ภาษาอะไรคุยหรือครับ

๓.๔ ตอนที่ทรงฌาน แล้วญาณเกิดขึ้นผมอยากถามว่าเจโตปริยญาณ คือความสามารถที่จะรู้อารมณ์ใจของคนและสัตว์ คือเรารู้ในลักษณะความรู้สึกบอกกับเราว่าเขาคิดแบบนี้ใช่หรือเปล่าครับ หรือว่ารู้แบบได้ยินเสียงชัด ๆ เป็นแบบไหนกันแน่ครับ แล้วครั้งแรกที่ผมเข้าฌาน ๑ ครั้งแรกที่วัด และมีแมววัดมาเดินอยู่แถว ๆ ผมและคนที่นั่งสมาธิกันอีกมาก ผมพูดในใจตัวเองว่า ให้แมวมาใกล้ ๆ ผม แล้วแมวก็เดินมาใกล้ ๆ แล้วซบตักผม อยากทราบว่าการคุยกับสัตว์ เขาคุยกันในใจแบบนี้ใช่หรือเปล่าครับ หรือว่าจริง ๆ แมวแค่มาซบเพราะอยากซบไม่ใช่เพราะผมสื่อสารกับแมวรู้เรื่อง

๓.๕ อภิญญา ๖ อันสุดท้ายคืออาสวักขยญาณ คือความสามารถในการตัดกิเลส อยากทราบว่าพระโพธิสัตว์ที่ทรงฌานเก่ง ๆ พอทรงฌานได้แล้ว ญาณจะเกิดขึ้นมาเอง พระโพธิสัตว์จะมีญาณที่สามารถรู้วิธีทำอย่างไรไม่ให้กิเลสในสังโยชน์เกิดหรือเปล่าครับ โดยเฉพาะสังโยชน์เบื้องสูงและพวกอนุสัยกิเลส

๔. จากข้อก่อนหน้านี้ และผมไปอ่านเจอคำทำนายของพระโมคคัลลีบุตรติสสะ เมื่อพระพุทธศาสนาถึงกึ่ง ๕,๐๐๐ ปี
นับแต่พุทธปรินิพพานมา พระพุทธศาสนาจะกลับเจริญรุ่งเรืองถึงขีดสูงสุดคล้ายสมัยพุทธกาล เพราะพระมหาเถระโพธิสัตว์ผู้มีบุญและเชี่ยวชาญอภิิญญาจะมาช่วย ผมลองมาคิดดูว่าลูกศิษย์ของหลวงพ่อวัดท่าซุง และหลวงพ่อเล็ก จะมีประเภทที่ปรารถนาพุทธภูมิเหมือนกัน และท่านเหล่านี้น่าจะทรงฌาน และอภิญญา นอกเหนือจากนี้บุคคลที่ปรารถนาพุทธภูมิและเป็นหนุ่มแบบผม น่าจะลงมาเกิดเวลาใกล้เคียงกับผมเยอะ และดีไม่ดีอาจจะทรงฌาน และทรงอภิญญาแซงหน้าผมไปแล้ว ตามที่ผมเข้าใจ พระโพธิสัตว์ท่านไม่แย่งที่จะทำหน้าที่พระมหาเถระโพธิสัตว์ ที่พระโมคคัลลีบุตรติสสะทำนายหรือครับ เพราะผมคิดว่าถ้าผมทรงฌานและทรงอภิญญาสมาบัติได้เมื่อไหร่ เราจะทำหน้าที่นี้เองเพื่ออานิสงส์บุญใหญ่ขนาดนี้และหายากยิ่งกว่าถูกหวยอีกเราต้องเอามาให้ได้ และผมมั่นใจว่าพระโพธิสัตว์ท่านอื่นก็คิดเหมือนกัน

๕. เวลาผมคิดจะเจริญวิปัสสนา ผมก็คิดเห็นโทษของอายตนะภายในคือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ซึ่งเป็นปัจจัยให้เกิดกิเลสเกิดขึ้นในจิต ถ้าผมไม่มี ตา หู จมูก ลิ้น และ กาย คงจะดีเพราะกิเลสจะเกิดไม่ได้ ยกตัวอย่างถ้าผมไม่มีตา ผมก็ไม่สามารถเห็นรูปสาว ๆ สวย ๆ ได้ แปลว่าผมก็ไม่สามารถเก็บรูปผู้หญิงไปคิดหรือจินตนาการให้เกิดกิเลสได้เพราะไม่มีตาเห็นรูป แต่ผมอ่านไปเจอว่าอรูปพรหม ที่ท่านไม่มีรูปขันธ์เพราะท่านเห็นโทษในอายตนะ ผมเลยคิดว่าตัวเองน่าจะคิดผิด เลยสงสัยว่าผมคิดถูกตามที่พระพุทธเจ้าสอนหรือเปล่าครับ ถ้าไม่ใช่หลวงพ่อช่วยอธิบายให้ถูกตามที่พระพุทธเจ้าสอนทีครับ

๖.ผมอ่านหนังสือ พรสวรรค์ บนเวปวัดท่าซุงหนังสือเรื่องนี้จะมีคำสอนของพระพุทธเจ้าในอดีตจนไปถึงพระโพธิสัตว์ และคนที่ทำหนังสือนี้ขึ้นมาคือคณะพรสวรรค์ อยากทราบว่าหลวงพ่อพอจะรู้จักคณะพรสวรรค์หรือเปล่าครับ ถ้าหลวงพ่อรู้ช่วยเล่าประวัติคณะพรสวรรค์เป็นความรู้ทีครับ
๖.๑ ในหนังสือพรสวรรค์ มีคำสอนของท่านทรงปราบมาร ซึ่งในหนังสือบอกว่าเป็นผู้ที่สนับสนุนการบำเพ็ญบารมีของพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ และท่านจะรอตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าองค์สุดท้าย อยากทราบว่าหลวงพ่อเคยเจอท่านทรงปราบมารหรือเปล่าครับ

๗.การที่ผมมโนภาพหรือนึกว่าเรากำลังกราบสมเด็จองค์ปฐม ปางพระนิพพาน อยากทราบว่าเป็นมโนมยิทธิหรือเปล่าครับหรือเป็นแค่จินตนาการเฉย ๆ

๘.ผมอ่านมาว่าในยุคพระศรีอริยเมตไตรยจะมีต้นกัลปพฤกษ์ ต้นไม้ชนิดนี้อยากได้อะไรไปขอต้นไม้นี้ได้ อยากทราบว่าในยุคนั้นถ้าอยากจะจะทำทานก็เป็นการยากใช่หรือเปล่าครับ