[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "ปีที่อาตมาไปเป็นเลขานุการหลวงพ่อเจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี วัดท่ามะขาม ไปเห็นเขาคุมทหารมาช่วยทำความสะอาดวัด พอเจอหน้าจำได้ว่านี่รุ่นพี่ทหารนี่หว่า ถามว่า "พี่รวยใช่ไหม ?" เขาบอกว่า "ใช่ครับ" "แล้วพี่มาได้แค่นี้เองหรือ ?" "ก็ใครจะเก่งเหมือนกับท่านล่ะ" แล้วกัน..มีการสวนคืนด้วย ตอนนั้นใคร ๆ ก็ว่าอาตมาไม่เอาเพื่อนไม่เอาฝูง สอบเมื่อไรก็ได้เมื่อนั้น ก็หนีพวกไปไกล

แล้วถามว่าเรียนเก่งทำไมไม่ไป จปร. ? เชื่อไหมว่าสมัยนั้นอาตมาไม่รู้ ? ไม่รู้ว่าทหารเรียนฟรี บ้านอยู่ต่างจังหวัดไกล ๆ ไม่มีการแนะแนวเลย คราวนี้พอแม่บอกว่าไม่มีเงินส่งเรียน อาตมาเองก็หมดสภาพแล้ว ปีนั้นพาณิชยการบ้านโป่งเปิดเป็นปีแรก เพื่อน ๆ หลายคนก็ไปสมัคร เขาชวนอาตมาไปด้วย

ไปถึง ผอ.โรงเรียนเขาก็ขอดู สมัยนั้นเขาเรียกว่าใบสุทธิก็คือ รบ.สมัยนี้แหละ พอเขาเห็นเขาบอกว่ารับเลย คุณจ่ายค่าเทอมแล้วเข้าเรียนได้เลย ไม่ต้องสอบ ค่าเทอม ๑,๒๐๐ บาท อาตมาไม่มีให้เขา เพราะว่าขนาดตอนที่เรียนมัธยม ค่าเทอม ๒๒๐ บาท ยังต้องผลัดจนกระทั่งเทอมสุดท้ายกว่าจะหามาจ่ายได้

ทุกวันนี้ที่อาตมาให้ทุนการศึกษาพระเณรและเด็กนักเรียน ให้ปีละหลายล้าน เกิดจากสมัยโน้นตัวเองอยากเรียนแล้วไม่มีเงิน สมัยนี้ก็เลยเห็นความสำคัญ ในเมื่อเราไม่มีโอกาส เราต้องให้โอกาสคนอื่นเขา"