[เถรี]

"พอสองแม่ลูกพาไปส่งฝั่ง ผูกเรือเสร็จก็เดินตามพระไปเฉยเลย ตามไปดูว่าพระธุดงค์ไปไหน คราวนี้ใกล้ค่ำหลวงปู่ท่านก็ต้องปักกลด สองแม่ลูกเขาเล็งไว้ว่าอยู่ตรงไหน ตอนเย็นก็เอาน้ำร้อนน้ำชามาถวาย คนเป็นแม่ก็บรรยายว่า “ตอนนี้อิฉันอยู่ตัวคนเดียว สามีตายแล้ว มีลูกสาวอยู่แค่คนเดียวไม่มีที่พึ่ง มีวัวเท่านั้นตัว มีควายเท่านั้นตัว มีนาเท่านั้นไร่ ถ้าพระคุณเจ้าคิดจะสึกหาลาเพศไป ก็จะยกลูกสาวพร้อมกับที่ทางวัวควายให้”

หลวงปู่ฝั้นเล่าว่ามึนจนตอบไม่ถูก ได้แต่บ่ายเบี่ยงเออ ๆ ออ ๆ เขาก็บอกว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าจะมาถวายจังหัน คือภัตตาหารเช้า แล้วจะมาขอคำตอบ หลวงปู่ฝั้นท่านยอมเสียสัจจะ ปกติถ้าพระธุดงค์ปักกลดแล้ว ยังไม่สว่างจะไม่ถอนกลด แต่ครั้งนี้รู้ว่าตายฟรีแน่ ๆ หลวงปู่ฝั้นถอนกลดเดินหนีข้ามไป ๔ จังหวัดเลย สมัยก่อนเป็นป่าเสือป่าช้างทั้งนั้น ท่านบอกว่าถ้าเขาตามมาได้ก็จะยอมแต่งด้วย แล้วใครจะตามไหวเล่า ? สรุปว่ารอดตัวไปได้ แต่ท่านบอกว่าหน้าเขาลอยติดตาอยู่เป็นปีเลย หลับตาลงจะภาวนาเมื่อไรก็เห็นแต่อีหน้าใบโพธิ์ แสดงว่าหน้าเป็นรูปหัวใจ

เรื่องของหลวงปู่เทสก์ก็เหมือนกัน หลวงปู่เทสก์ได้ข่าวว่า โยมผู้หญิงคนหนึ่งเป็นแม่ม่าย มีลูกชายอายุประมาณ ๔ - ๕ ขวบ ที่เคยมาทำบุญประจำนั้นไม่สบาย ด้วยความเมตตาก็คิดว่าไปเยี่ยมไข้เขาหน่อย ชวนลูกศิษย์วัดไปเยี่ยมไข้ พอดีไปตอนเย็น ผู้หญิงเขาก็คุยถ่วงเวลาจนกระทั่งค่ำ ลูกศิษย์ก็หลับอย่างเดียว พาไปเป็นเพื่อนแท้ ๆ อาศัยไม่ได้เลย"