[เถรี]

ช่วงก่อนเข้าพรรษา พระท่านขอลาไปอยู่ในที่หลายแห่ง ถ้าไม่ให้ท่านไป ก็จะอยู่ในลักษณะที่ว่าเราหวงท่านไว้เพื่อจะใช้ทำงาน แต่พอให้ท่านไปก็เกิดปัญหาว่า ด้วยความเป็นพระใหม่ สติสัมปชัญญะยังไม่สมบูรณ์พอ มักจะทำสิ่งผิดพลาดได้ง่าย คราวนี้ในเมื่อท่านมั่นใจว่าสามารถรักษาตัวเองได้ก็ให้ท่านไป แต่ก็ไปไม่รอด มีแต่ปัญหาให้คอยแก้ไขอยู่เสมอ ท้ายสุดก็แหกพรรษาไป ๒ รูป..!

นั่นคือสิ่งที่เราฝืนในสิ่งที่พระพุทธเจ้าท่านสอน ท่านกำหนดว่าภายใน ๕ พรรษา อย่าเพิ่งห่างครูบาอาจารย์ เรียกว่ายังไม่ได้นิสัยมุตตกะ ต้องอยู่ภายใต้การสั่งสอนของครูบาอาจารย์ แต่ถึงได้ ๕ พรรษาไปแล้ว ถ้าครูบาอาจารย์ยังเห็นว่าไม่สามารถจะรักษาตัวรอดได้ ก็ยังต้องอยู่ภายใต้การสั่งสอนต่อไป

สมัยนี้ส่วนใหญ่แล้วพกความมั่นใจมาเต็มร้อย แต่เป็นความมั่นใจแบบไฟไหม้ฟาง วูบเดียวก็มอด พอไปเจอเหตุการณ์จริงเข้า ไม่สามารถที่จะสู้ได้ก็เซถลากลับมา อาตมาก็ถีบกลับไป ยังไม่ออกพรรษาไม่ต้องกลับมา ในเมื่อแน่จริงต้องเอาตัวรอดให้ได้ แหกพรรษาไปแล้วสองราย รายหนึ่งจะกลับมาอยู่ด้วย บอกว่าไม่ต้องมา ในเมื่อเอ็งไม่เข้าพรรษา ก็แปลว่าโดนอาบัติ คือศีลขาด ถ้าจะปรับอาบัติเบา เขาปรับอาบัติทุกกฎ ด้วยเหตุที่ไม่อยู่จำพรรษาตามพระวินัย ถ้าจะปรับอาบัติหนักกว่านั้น ปรับในข้อไม่เอื้อเฟื้อต่อพระวินัย คือ ไม่เคารพในสิ่งที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสสอนไว้ ก็โดนอาบัติปาจิตตีย์ ในเมื่อคนแบกอาบัติติดตัวอย่างนี้ อาตมาไม่คบด้วยหรอก ถ้าจะมา...รอให้ออกพรรษาก่อน เขาก็ไปอยู่กับหลวงตาวัชรชัยอยู่พักหนึ่ง แล้วก็เตลิดกลับมา

นั่นคือสิ่งที่เขาเองคิดว่าถูก คิดว่าไม่เอาพรรษาก็ได้ โดยหารู้ไม่เป็นความผิดติดตัวไป ตราบใดที่เพื่อนฝูงเข้าพรรษาอยู่ แล้วตัวเองไม่เข้าพรรษาก็แปลว่า โดนอาบัติอยู่ทุกวัน

การอยู่กับคนหมู่มาก บางทีก็เหมือนกับว่าใจร้ายใจดำ แต่ไม่ใช่ เราต้องเอาส่วนรวมเข้าไว้ โดยเฉพาะอธิกรณ์ คือ เหตุที่เกิดขึ้นในหมู่สงฆ์ ต้องระงับให้เร็วที่สุด อย่าให้ความเสียหายลุกลามไป สมัยท่านอาจารย์สมพงษ์ยังเป็นเจ้าอาวาสอยู่ เรื่องบางอย่างท่านปล่อยจนกระทั่งครบพรรษาแล้วเพิ่งจะมาโวยวาย แล้วก็เดือดร้อนอาตมาต้องไปแก้ไขให้ทุกที ถ้าอาตมาเป็นพระอุปัชฌาย์เอง การรับคนเข้าบวชจะเข้มงวดมากกว่านี้ ถ้าขานนาคไม่ได้..ไม่ให้บวช ถ้าหากคิดจะบวชระยะยาว ยังไม่ถึง ๕ พรรษาห้ามไปอยู่ที่อื่น

ถาม : หลวงพ่อคะ ถ้าเป็นในแง่ฆราวาส ควรที่จะอยู่ใกล้ครูบาอาจารย์ด้วยหรือเปล่าคะ ?
ตอบ : อยู่ใกล้ก็ดี แต่อย่าหวังพึ่งพิงเต็ม ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์ เพราะว่าครูบาอาจารย์ท่านก็ไม่แน่ว่าจะอยู่สักกี่วัน ถ้าได้หลักธรรมหรือว่าข้อธรรมที่เหมาะสมกับตัวเองแล้ว ก็รีบ ๆ ปฏิบัติเพื่อให้ได้ผลตามนั้น ถ้าสิ้นท่านไปเราจะได้เอาตัวรอดได้


เทศน์ช่วงบ่าย ณ บ้านอนุสาวรีย์
วันศุกร์ที่ ๙ ตุลาคม ๒๕๕๒