[เถรี]

"จะมีอาตมากับหลวงลุงสุนทรที่มักจะได้วิชาอะไรจากหลวงพ่อท่านอยู่บ่อย ๆ แล้วอีกท่านหนึ่งนี่ต้องบอกว่าพระค้างคาว คือหลวงพี่ไพบูลย์ เพราะว่าตื่นกลางคืนนอนกลางวัน กลางคืนท่านจะเหมาเวรกลางคืนทั้งคืน ส่วนกลางวันอาตมากับหลวงลุงสุนทรแบ่งกันคนละครึ่งวัน ก่อนหน้านั้นเวรที่เฝ้าหน้าตึกหลวงพ่อมีหลวงพี่ชัยวัฒน์ หลวงน้าอมร หลวงน้าสัมฤทธิ์ แล้วก็หลวงน้ามีชัย ปรากฏว่าพอโดนหลวงพ่ออัดหนัก ๆ เข้า ก็เตลิดเปิดเปิงกันหมด..อยู่ไม่ได้ โดยเฉพาะหลวงพี่ชัยวัฒน์กลัวที่สุด ถึงขนาดย้ายหนีไปอยู่สวนไผ่เลย

อาตมาเองหน้าด้าน อยู่ได้ทนที่สุด เมื่อพี่ ๆ เขาหนีกันหมด จึงต้องชักชวนรุ่นน้อง ๆ มาช่วยงาน ก็มีหลวงลุงสุนทร อาจารย์สมปอง เป็นต้น แต่ว่าหลัง ๆ อาจารย์สมปองท่านบอกว่าไม่มีเวลาภาวนา ขอให้หาคนอื่นมาแทน เลยกลายเป็นว่าต้องเหมาจนหลวงพ่อท่านมรณภาพ แต่ว่าในความที่หน้าด้านหน้าทน โดนด่าเท่าไรก็ไม่ยุบ หลวงพ่อท่านอาจจะชอบใจ ท่านก็เลยให้อะไรไว้มากมาย หลวงลุงสุนทรท่านก็ปรารภว่า “เอ..หลวงพี่ ?” ท่านอายุมากกว่าเยอะนะ ปีนี้ท่าน ๘๘ แล้ว แต่ท่านบวชทีหลัง ท่านเลยเรียกหลวงพี่

“เอ...หลวงพี่ ? ทำไมเรา ๒ คน จำเพาะเจาะจงว่าถึงเวลาแล้วหลวงพ่อต้องให้โน่นให้นี่อยู่เรื่อย” บอกว่า “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน” ตอนนี้อย่าไปกวนหลวงลุงท่านเลย ๘๘ ปีแล้ว เดินยังไม่ค่อยจะไหวอยู่แล้ว ท่านบวชตอนอายุ ๕๙ เมื่อเดือนก่อนไปเจอกันที่จันทบุรี กลายเป็นคนแก่หลังค่อมแล้ว นอกจากกระดูกเสื่อมแล้วยังหมดกำลัง คาดว่าคงอยู่ได้อีกไม่นาน ท่านเองก็บอกว่าไม่เอาอะไรแล้ว รอเวลาไปพระนิพพานอย่างเดียว แปลว่าอาตมาคงโดนทิ้งให้รับเละอยู่คนเดียว"