[สุธรรม]

ห้องสวยมาก (ภาพจากอินเตอร์เน็ต)

ตรงหน้าเลยมีบันไดลงไป ๓ ขั้น เป็นห้องแคบ ๆ พื้นที่ประมาณ ๓ X ๕ เมตร สมัยก่อนน่าจะเป็นห้องคนใช้ส่วนตัวของบรรดาเจ้าใหญ่นายโต มีเตียงตั้งชิดผนังด้านหนึ่ง อีกด้านหนึ่งมีราวตากผ้าแบบตั้งพื้นและชุดโต๊ะเก้าอี้เล็ก ๑ ชุด บนผนังตรงข้ามเตียงมีโทรทัศน์จอประมาณ ๒๒ นิ้ว ๑ เครื่อง ทางขวามือเป็นประตูห้องใหญ่ เปิดเข้าไปเจอประตูห้องน้ำอยู่เกือบจะตรงกับประตูนอก เบี่ยงขวานิดหนึ่งเป็นห้องใหญ่มีเตียงแบบเตียงคู่ หัวเตียงและผนังมีภาพวาดสวย ๆ มีโคมไฟโบราณที่ใช้หลอดไฟแทนเทียนอยู่กลางห้อง ด้านขวาของเตียงเป็นโต๊ะเครื่องแป้งทำจากไม้ มีกระจกกรอบไม้ลายโบราณสวยมาก ไม่รู้ว่าดูดคนเข้าไปได้แบบเดียวกับเรื่อง “ทวิภพ” หรือเปล่า ? ถ้าอยู่ ๆ มี “มณีจันทร์” หลุดออกมาจะไม่แปลกใจเลย...

“ยกห้องใหญ่ให้หลวงพ่อเลยครับ ผมจะไปนอนที่ห้องเล็กโน่น เวลาเปิดไฟพิมพ์หนังสือจะได้ไม่รบกวนเวลานอนของหลวงพ่อ แล้วนี่หลวงพ่อจะสรงน้ำก่อนไหมครับ ?” อาตมาบอกกล่าวและสอบถามหลวงพ่อพระครูเรืองในเวลาเดียวกัน “หลวงพ่อเร็วกว่าผมเยอะ นิมนต์สรงก่อนดีกว่าครับ” ท่านตอบมาพร้อมกับทิ้งตัว “เลื้อย” บนเตียงใหญ่แบบสบายใจ อาตมาจึงเอากระเป๋าโน้ตบุ๊กไปไว้บนเตียงในห้องเล็ก แล้วมาเข้าห้องน้ำก่อน ถึงหัวก๊อกน้ำจะดูเก่าแก่คร่ำคร่า แต่ระบบน้ำร้อนเย็นดีมาก จึงปรับให้ได้อุณหภูมิปกติ จัดการสรงน้ำเปลี่ยนผ้าก่อน เสร็จแล้วเอาถุงเท้ามาซักกับสบู่โดยใช้น้ำร้อน บิดแห้งแล้วตากไว้ที่ราวตั้งพื้น...

เดินหาปลั๊กไฟรอบห้องก็หาไม่เจอ ท้ายสุดก็เลยดึงปลั๊กโทรทัศน์ออก แล้วเสียบปลั๊กของโน้ตบุ๊กแทน แต่ไฟไม่ขึ้น ลองขยับแล้วเสียบใหม่ก็ไม่ขึ้น “พ่อคุณเถอะ..อย่ายืนมองเฉย ๆ ซีโว้ย..! ถ้าช่วยได้ก็ช่วยให้ไฟติดหน่อย” โดนอาตมาบ่นเข้า “ท่านผู้นำ” ไม่รู้ว่าทำอย่างไร ? ไฟติดขึ้นมาเฉยเลย เออ..อย่างน้อยก็ทำตัวให้เป็นประโยชน์ชัด ๆ แบบนี้ได้เหมือนกัน จัดการเอารูปออกจากแผ่นความจำ ลดขนาดเหลือ ๖๐๐ X ๘๐๐ แล้วปิดเครื่องถอดปลั๊กออก เอาเครื่องชาร์ตแบตเตอรี่ของกล้องถ่ายรูปเสียบแล้วชาร์ตแบตเตอรี่ต่อ มีเสียงเคาะประตูจึงไปเปิด เจอกระเป๋าหลวงพ่อพระครูเรืองกับคุณโอเล่ที่มาเสนอขาย เอ๊ย..ถวายซองชากาแฟให้ไปชงเอง อาตมาเอาไปให้หลวงพ่อพระครูเรืองที่เปิดโทรทัศน์นอนดูทั้งที่ฟังภาษาเขาไม่รู้เรื่อง แล้วกลับมาห้องเล็ก ปิดไฟมุดเข้าใต้ผ้าห่ม ภาวนา “กรณียเมตตาสูตร” หลับไปเกือบจะทันที...