[เถรี]

การปฏิบัติของเรา ส่วนที่จะมาขวางเรา ก็คือบรรดามารต่าง ๆ ๕ อย่าง เขาทำหน้าที่ได้สุดยอดมาก พวกเราเผลอเมื่อไรจะเจ็บหนัก เรื่องพวกนี้พวกเราทุกคนต้องระวังให้ดี เขาเล่นเราอยู่ตลอด เราอาจจะไม่รู้ อย่างเช่นว่าจะออกจะบิณฑบาต ก็ "โอ๊ย..ไม่ไหวแล้ว ไข้กำลังขึ้น" ทั้ง ๆ ที่ถ้าจะตะกายไปก็ไปได้ แต่ใจบอกว่าไม่ไหว เมื่อใจบอกว่าไม่ไหว ร่างกายก็พลอยไม่ไหวไปด้วย ถ้าหากว่าถึงขนาดเป็นตายแลกด้วยชีวิต เขาก็ทำอะไรเราไม่ได้

การบิณฑบาตเป็นกิจวัตร เป็นหน้าที่ซึ่งเราควรกระทำ เป็นพุทธประเพณีที่สืบทอดกันมาสองพันกว่าปี เราประกาศตนเป็นศากยบุตรพุทธชิโนรส เป็นทหารในกองทัพธรรม ถ้าไปอ่อนแอเหยาะแหยะให้มารเขาเห็น มารเขาก็นั่งกระดิกเท้ามองอย่างสบายใจ แต่ถ้าเราเข้มแข็ง ตายเป็นตาย สู้เพื่อให้ผ่านไป จะช่วยให้เราเห็นทุกข์ชัดขึ้นเสียด้วยซ้ำ เพราะฉะนั้น..ความอยากเกิด อยากทุกข์ เราต้องดูให้เห็นชัด ๆ แล้วก็ดูว่ายังอยากได้อีกไหม ? ถ้าไม่อยากได้ก็หาทางหนีให้พ้น หาทางไปนิพพาน ในขณะเดียวกัน ถ้าหากเราไปยอมอ่อนแอ แพ้พ่าย ไปยอมเสียตั้งแต่เริ่มต้น เราก็จะแพ้ทุกเรื่อง ไม่มีกำลังใจสู้ในทุกเรื่อง เพราะเขาเล่นงานเราอยู่ตลอดเวลาอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าเราจะรู้ทันลีลาของเขาหรือเปล่า ?

เขาจะใช้เหตุการณ์ ยั่วให้กำหนัด ล่อให้หงุดหงิด ลวงให้หลงผิด มากวนอยู่ตลอด ผมเองก็โดนอยู่ทุกวัน โดยเฉพาะตัวผมนั้นมีเวรมีกรรม สมัยก่อนไปรบราฆ่าฟันและไปกลั่นแกล้งเขาไว้เยอะ ถึงเวลาก็ไปตัดกำลังเขา ไปก่อกวนเขาไม่ให้หลับไม่ให้นอน พอไม่ได้หลับไม่ได้นอนไปนาน ๆ ก็หมดสภาพ ก็สู้เราไม่ได้ พอถึงคราวตัวเอง ถ้าจะนอนเมื่อไรก็ไม่ได้นอน จะต้องมีใครสักคนมากวนให้ตื่นจนได้ เรื่องพวกนี้ถ้าเรายอมรับว่าเป็นกฎแห่งกรรม ก็ไม่มีปัญหา แต่ถ้าหากว่าเราตั้งสติไม่ทัน โทสะก็จะมา พอโทสะมาคราวนี้ใจขุ่น ทั้ง ราคะ โลภะ โมหะ ก็ตามมาหมด เพราะฉะนั้น...ถ้าหากว่ารักจะเป็นนักปฏิบัติจริง ๆ นอกจาก สติ สมาธิ ปัญญาต้องทรงตัวแล้ว ยังจะต้องรู้จักสังเกตและระวังตัว เพราะเขาเล่นเราอยู่ตลอดเวลา ถ้าไม่รู้ว่าจะเล่นเราอย่างไร แค่กวนให้เราคิดก็ยังดี พอคิดฟุ้งซ่านมาก ๆ รัก โลภ โกรธ หลง ก็เกิดมาอีกมากมาย