ข้อสังเกต ก่อนจะเขียนต่อไปเพื่อเป็นการเตือนใจให้คิด ในการแผ่อานิสงส์บุญนั้น มีผู้ให้และผู้รับเป็นสองฝ่าย ฝ่ายผู้ให้ คือ ผู้ได้สร้างบารมีกุศล ฝ่ายผู้รับ คือ เวไนยสัตว์ทั่วไปทุกพิภพ ทั้งมนุษย์ สัตว์ โอปปาติกะ สัมภเวสีก็ไม่เว้น *ใครรับอานิสงส์บุญได้ก็รับเอาไป
เหตุที่ต้องใช้น้ำในการแผ่ส่วนบุญ เพราะเมื่อน้ำตกถึงพระแม่ธรณีน้ำก็จะระเหยและมีกลิ่นหอม ทำให้เทวดาได้รับรู้ วิญญาณรับรู้ พวกผู้มีกายละเอียดทั้งหลายรับรู้ทั่วถึง ทั้งนี้ต้องเป็นวิญญาณที่ท่องอยู่ในมนุษย์ภูมิ เทวภูมิ พรหมภูมิเท่านั้น ส่วนยมภูมินั้นจะต้องเจาะจงชื่อสกุล ส่งไปโดยตรงจึงจะได้รับโดยเจาะจง ของใครของมัน เพราะเป็นแดนกักกันดวงวิญญาณที่กระทำกรรมชั่ว เมื่อเสวยชาติเป็นมนุษย์หรือสัตว์ที่ต้องมีการเวียนว่ายตายเกิดตามกฏแห่งกรรม*
ส่วนมนุษย์โลกนั้นไม่รับรู้ ไม่สนใจ ไม่เอาใจใส่ มัวแต่สนุกสนานเพลิดเพลินอยู่กับกามคุณในกามภพ จึงมักไม่ได้รับ ทั้งเข้าใจผิดคิดว่าการกรวดน้ำแผ่ส่วนบุญ กระทำได้เฉพาะผู้ตายเท่านั้น ความจริงไม่ได้เป็นเช่นนั้น แม้ผู้มีชีวิตอยู่ก็รับได้ แต่ต้องปฏิบัติตามกฏคือ ต้องตั้งจิตอธิษฐานรับ จึงจะได้ผลบุญที่ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบที่แผ่อานิสงส์มาให้ หากรับทุกวันก็ได้ทุกวันจึงสมควรพิจารณา
ไม่ต้องซื้อ ไม่ต้องหา ไม่ต้องลงทุน เพียงตั้งจิตอันบริสุทธิ์รับเท่านั้น หากทำไม่ได้ก็หมดหนทาง น่าเสียดายโอกาส ไม่ต้องแก่งแย่งกับใคร ไม่ต้องทะเลาะกับใคร ไม่ต้องขอใคร แต่มีเงื่อนไขว่าจะรับบารมีกุศลนั้น ต้องทำจิตให้สะอาดบริสุทธิ์ เสมือนหนึ่งมีน้ำทิพย์จะมอบให้บุคคลใดบุคคลหนึ่ง หากบุคคลนั้นเอาภาชนะที่ไม่สะอาดมารองรับ ผู้ที่จะให้น้ำทิพย์อันวิเศษนั้น ก็จะไม่เทน้ำทิพย์นั้นให้ ฉันใดก็ฉันนั้น ผู้จะรับบารมีก็ต้องมีจิตใจที่สะอาดมารองรับบารมีนั้น จึงจะได้รับบารมีนั้นอย่างเต็มที่ อันจะนำไปช่วยบำบัดทุกข์ บำรุงสุขให้กับตนเองตามเจตนาของผู้ให้
|