[คิมหันต์]

ขยับไปทางไหนเป็นต้องเจอค่ายทหาร ตอนเย็น ๆ ทหารออกเวรแล้วจะถอดเครื่องแบบ นุ่งโสร่งปั่นจักรยานกลับบ้าน ดูแล้วแยกไม่ออกว่า คนไหนเป็นทหาร คนไหนเป็นชาวบ้าน ที่มีมากพอกับค่ายทหารคือโรงเรียน วิธีแยกนักเรียนตัวโต ๆ ออกจากครูคือ ถ้าเป็นนักเรียนจะสะพายย่าม ถ้าเป็นครูจะถือตะกร้าพลาสติก เป็นตะกร้าสารพัดประโยชน์ เลิกเรียนแล้วสามารถซื้อกับข้าวใส่ไปทำกินที่บ้านได้ ดีกว่ายี่ห้อหลุยส์ติงต๊องเป็นไหน ๆ…

ในเมืองมะละแหม่งมีรถตุ๊ก ๆ วิ่งด้วย แต่ของเขาจะจอดรอผู้โดยสารอยู่เป็นจุดเฉพาะ ไม่ได้วิ่งเพ่นพ่านเหมือนของเรา ตัวตึกทำง่าย ๆ เป็นทรงสี่เหลี่ยมแข็งโป๊ก จะทำเหลี่ยมทำมุม หรือกันสาดเชิงชายเพื่อลดความแข็งสักนิดก็ไม่มี เป็นฝาเรียบกริบลงมาตรง ๆ มองไม่เห็นเสาสักต้น ถ้าปิดประตูหน้าต่างมิดชิด ก็เหมือนกล่องกระดาษใบโต ๆ นั่นเอง..

รถตุ๊ก ๆ ของพม่า จอดรอผู้โดยสารตามจุดที่ทางการกำหนดให้

ทุกบ้านจะมีหิ้งพระ โดยเลือกหน้าต่างบานหนึ่งทางตะวันออก ทำเป็นพิเศษสำหรับตั้งพระบูชา ดังนั้นหน้าพระจะหันไปทางตะวันตกทั้งสิ้น ซึ่งถ้าว่ากันตามตำราของหลวงพ่อแล้ว มันเป็นทิศที่ทำกินไม่ขึ้น จะเป็นเพราะเหตุนี้หรือเปล่า ที่ทำให้เขาล้าหลังเราไปตั้งหลายสิบปี พระบูชายอดฮิตคือ พระอุปคุต หลวงพ่อพระมหามุนี พระมหาเจดีย์ ชเวดากอง และพระบรมธาตุอินทร์แขวน…

ภาพพระสงฆ์ที่ติดรถเจ้าประจำคือ หลวงปู่ตามะยะ หลวงพ่ออุตตะมะ ถ้าเป็นคนลาวจะติดภาพหลวงพ่อคูณ..! ป้ายวงกลมจะแขวนไว้หน้ารถ ไม่ได้ติดไว้กับกระจกหน้าแบบที่เรานิยมกัน คืนแรกที่ผ่านด่านทหารนั้น โกนีเกือบซวยเพราะแทนที่จะแขวนไว้ ดันเอาไปใส่อยู่ในช่องเก็บของซะนี่…