[เถรี]

ตอนนั้นโดนเสียอ่วมแล้ว ภาวนาอยู่ส่งใจไปพระนิพพาน กะว่าถ้าตายไปจะได้ไปพระนิพพาน แต่ไม่ไปพระนิพพาน ดันไปหล่นอยู่กลางวงเขาเลย เหมือนกับท่านตั้งใจให้เห็นว่าใครทำ ตอนนั้นอาการที่เป็นก็คือ ไข้ขึ้นเกิน ๔๒ องศา แล้วเจ็บไปหมดทั้งตัว หล่นไปกลางวงถึงได้เห็น

เขาปั้นหุ่นแทงเข็มแล้วเอาไปเผาไฟ นั่งล้อมวงกัน ๖ คนทั้งผู้หญิงผู้ชาย พอเขาภาวนาเพ่งใจทีหนึ่ง อาตมาก็สะดุ้งเฮือกทีหนึ่ง เจ็บจะตายชัก แต่ก็นั่งอโหสิฯ ๆ อโหสิฯ ไปอโหสิฯ มาหลาย ๆ ที มันเจ็บว่ะ ตบะแตกลุกขึ้นเตะกระจายทั้งวงเลย แล้วก็หายเจ็บเดี๋ยวนั้น อาตมาก็นึกว่ารอดไปที ที่ไหนได้ผ่านไป ๒ วัน ร่วงทั้งยืนอีก เขาเอาใหม่ พิธีแตกเขาก็ไปรวบรวมกำลังใจใหม่ ๒ วันมาเล่นอาตมาอีก ท้ายสุดคิดว่าถ้ารบกันอย่างนี้อาตมาแย่แน่ เพราะว่าถึงบารมีพระคุ้มอยู่ก็จริงแหละ แต่ว่าวาระกรรมเก่าทำเขาไว้เยอะ ถึงเวลาความเจ็บปวดอะไรต้องรับเป็นปกติ

หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านถึงได้บอกว่ายันต์เกราะเพชรกันไสยศาสตร์ได้เต็มที่แค่ไม่ให้เราตาย ท่านบอกว่าเหมือนกับเขาก่อกองไฟไว้ แล้วเราก็เอาฉากกั้น ฉากนั่นคือยันต์เกราะเพชร แต่ถ้าไฟกองใหญ่และแรงมาก ความร้อนก็ถึงเราได้ เปลวไฟทำอันตรายเราไม่ได้หรอก ท้ายสุดก็เลยต้องใช้วิธีไม่ตอบไม่โต้อะไรทั้งนั้น ทนเอาอย่างเดียว ถึงเวลาสู้ไม่ไหวก็ทิ้ง เข้าสมาธิหนี ผ่านไป ๓ - ๔ วันเห็นเงียบไปเฉย ๆ คิดว่าอาตมาตายแล้วกระมัง เขาก็เลิก แต่ตอนนั้นจะตายเอาจริง ๆ เจ็บอย่าบอกใครเลย