๔๔.
"ภาวนากันหลง ผู้ฉลาดจึงภาวนากันหลง
เท่ากับไม่หลงตามกิเลส ไม่หลงตามอายตนะ ๖ ที่มันกระทบกันสัมผัสกัน
ไม่ยอมให้จิตเป็นมิจฉาทิฏฐิ จิตจึงมีญาณ (รู้หรือปัญญา), มีวิชาประจำใจ
คุมอายตนะ ๖ ไว้ ไม่หลงตามทวาร ๖"
(ของหลวงปู่บุดดา ถาวโร)
หมายเหตุ ข้อความในวงเล็บเป็นความเห็นของคุณลุงหมอสมศักดิ์ สืบสงวน