[ลัก...ยิ้ม]

เมื่อลงจากรถขึ้นศาลา หลวงพ่อนั่งอยู่ หลวงพ่อเป็นคนร่างเล็ก ท่านฉันหมากเหมือนพระสมัยก่อนทั่วไป นัยน์ตาใสมีประกายอ่อนโยน เหมือนนัยน์ตาเด็กทารก ไม่มีร่องรอยของกิเลสเหมือนคนทั่วไป ผิวสองสีแต่นวลสวยงาม มีตบะบารมีเห็นแล้วเย็น น่าเกรงขามในความสง่างามด้วย

กระแสธรรมที่สถิตอยู่ในจิตของท่าน รอยยิ้มของท่านน่าประหลาดเหมือนดอกไม้แรกแย้ม ทำให้เรามีความสุขอิ่มใจ ซึ่งผิดกับที่เราพบและกราบไหว้พระองค์อื่น ๆ นึกประหลาดใจอยู่ลึก ๆ แต่ไม่ได้พูด เพียงประทับอยู่ในจิตเหมือนตราประทับกระดาษอย่างไรก็อย่างนั้น เป็นประกายแห่งความศรัทธาเคารพเบื้องต้น จนลืมสภาพของวัด

นี่แหละหนอจิต! มันเป็นอนิจจัง ไม่เที่ยง เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา เชื่อไม่ได้ เดี๋ยวชอบ เดี๋ยวไม่ชอบ เกิดง่ายก็ลืมง่าย ทั้งรักทั้งชังผสมปนเปกันไปไม่สิ้นสุด หากเราปล่อยตามกระแสไม่ควบคุมให้ดี จะหาความสุขไม่ได้เลย *

พระพุทธองค์จึงตรัสไว้ว่า “ในโลกนี้ไม่มีอะไรเกิดนอกจากทุกข์ ไม่มีอะไรคงอยู่นอกจากทุกข์ ไม่มีอะไรดับไปนอกจากทุกข์”* จริงแท้แน่นอนหนอ!

ได้ก้มลงกราบหลวงพ่อสามครั้ง หลวงพ่อทักว่า "ขอบคุณนะ ที่มาเยี่ยม" ท่านพูดเหมือนรู้จักกันมานานพร้อมกับยิ้มให้ ข้าพเจ้าบอกว่า "มาขอพรและขอถ่ายรูป เห็นเขาลือกันว่าถ่ายแล้วมีภาพซ้อน เป็นที่น่าประหลาดใจ" หลวงพ่อเหมือนรู้ใจข้าพเจ้าว่ามาลองท่าน ท่านบอกว่า "เขาลืออย่างนั้น มันบังเอิญ อย่าถ่ายไปเลย ไม่เป็นอย่างนั้นหรอก *หลวงพ่อเป็นพระแก่ ๆ รูปหนึ่งเท่านั้น* จะกราบก็กราบ จะไม่กราบก็ไม่ต้องกราบ ไม่ว่าอะไรทั้งนั้น ไม่ต้องมาลองหรอก"

ข้าพเจ้าสะดุ้งในใจเหมือนท่านรู้ใจเรา แต่มานะอยากลองเหนือกว่าจึงขอถ่ายรูปอีก หลวงพ่อบอกว่า "ให้เข้าไปในห้อง แล้วจะให้ดูอะไร เข้าคนเดียวนะ" คนที่ร่วมไปอีก ๕ คนไม่ได้เข้า ข้าพเจ้าจึงเข้าไปคิดว่ามีอะไรในห้องท่าน ไม่มีอะไรเลย มีพระพุทธรูปอยู่บนโต๊ะหมู่บูชา มีเสื่อปูจำวัดอยู่ผืนหนึ่ง และมีเครื่องใช้ส่วนตัวบางอย่างเท่านั้น ดูแล้วท่านเป็นผู้มีชีวิตสมถะ ห้องโล่งเปล่า ไม่มีข้าวของเก็บเลย

หลวงพ่อเดินตามเข้ามาในห้องพร้อมใส่กลอนประตูห้อง ท่านสั่งให้ถอดเสื้อผ้า จิตชั่วของข้าพเจ้าคิดว่า ท่าจะทำอะไรไม่เหมาะสม แต่เหมือนท่านรู้ "อยากลอง ถอดเสื้อผ้าสิ" ข้าพเจ้าอยากลองอยู่แล้ว จึงถอดเสื้อผ้าเหลือกางเกงในตัวเดียว ท่านบอกให้ไปกราบพระสามครั้ง กราบหลวงพ่อสามครั้ง แล้วให้นั่งลงพับเพียบ

ท่านจึงเอาไม้กลม ๆ มีเหล็กแหลมอยู่ที่ปลายไม้ มาเขียนอะไรไม่รู้ แต่คิดว่าเขียนอักขระทั่วตัวของข้าพเจ้า เจ็บมาก ในใจคิดว่าไม่เห็นมีอะไร เขียนเจ็บเป็นบ้าเลย เขียนเสร็จท่านเอาน้ำมันมนต์ในขวดทา จึงถามหลวงพ่อว่า "จะดำเหมือนสักยันต์ตามตัวไหม หากเป็นอย่างนั้นไม่เอา" ท่านตอบว่า "ไม่ดำหรอก เป็นน้ำมันมนต์เท่านั้น" จึงให้ท่านเอาน้ำมันทาทั่วทั้งตัว ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ท่านเอามือลูบไปทั่วตัว ปากก็ภาวนาอะไรไม่รู้ ไม่เข้าใจ แต่รู้ว่าท่านคงปลุกเสก จากนั้นท่านให้ก้มศีรษะลง ท่านเอามือทั้งสองข้างจับศีรษะไว้แน่น พร้อมลดปากของท่านมาจดกลางกระหม่อมเรียกว่า เป่ากระหม่อม อย่างที่เข้าใจกัน