[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "มีคนบางประเภทไม่ได้อยากดัง ไม่ได้อยากเป็นใหญ่ แต่สถานการณ์บังคับ ตัวอย่างชัด ๆ เลยก็คือ พระเจ้าตากสินมหาราช พอท่านได้เป็นเจ้าเมืองยังไม่ทันจะได้รับตำแหน่ง ก็ปรากฏว่าข้าศึกยกมา จะรบราฆ่าฟันกับเขาก็ทำได้ไม่ถนัด เพราะถ้ายิงปืนใหญ่ บรรดานางขวัญอ่อนก็วี้ดว้ายกัน พระเจ้าแผ่นดินก็ต้องสั่งห้ามยิงปืนใหญ่ กลัวสนมจะตกใจ แต่ไม่กลัวเสียบ้านเสียเมือง

ในที่สุดพระเจ้าตากท่านก็ทนไม่ได้ คิดว่าอยู่ต่อไปก็ไม่มีประโยชน์ เพราะว่าเรือรั่วแล้ว นอกจากไม่มีคนช่วยวิดน้ำยังมีคนช่วยกันเจาะเรือซ้ำเข้าไปอีก ท่านก็เลยต้องพาทหารคู่ใจไม่กี่คนตีฝ่าข้าศึกออกไป ในที่สุดก็ใช้เวลาประมาณ ๗ เดือนกว่ากลับมากู้ชาติได้เรียบร้อย ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้คิดจะเป็นพระเจ้าแผ่นดินก็ต้องเป็น เพราะสถานการณ์บังคับ

เพราะฉะนั้น...สามเณรทั้งหมดที่เหลืออยู่ที่นี่ ถ้าพรุ่งนี้ภาวนาไปภาวนามาแล้วมีใครลอยพ้นพื้นขึ้นมา คิดว่าเป็นไปได้ไหม ? ขอยืนยันว่าเป็นไปได้ เพราะตอนหลวงพ่อหัดนั่งภาวนานี่ลอยเป็นประจำเลย ถึงเวลาหลับตาภาวนา ๆ อยู่ เสียงอะไรพึ่บ ๆ อยู่ข้างเอวหว่า ? ลืมตาขึ้นมา เดาสิว่าอะไร ? พัดลมเพดานครับ ดันทะลึ่งลอยขึ้นไปข้างพัดลม พอเห็นเลยตกใจเพราะถ้าลอยขึ้นไปตรง ๆ ก็หัวขาดแล้ว พอตกใจสมาธิหลุดก็ร่วงตึงสนั่นเลย เป็นบทเรียนที่จำจนถึงวันนี้เลยว่าอย่าตกใจอะไรง่าย ๆ สมาธิหลุดแล้วจะตกลงมา

หลังจากนั้นก็เอาใหม่ ปิดพัดลมนั่งภาวนา ไม่ลอยแฮะ ทำไมเมื่อครู่นี้ลอยได้ ? ก็คือตอนที่ไม่ได้ตั้งใจ สมาธิได้ที่จึงก็ไปได้ แต่ตอนที่ตั้งใจให้ลอยกลับไม่ลอย เพราะตั้งใจมากเกินไป ก็เลยเปลี่ยนใหม่ นั่งไปนั่งมาไม่ลอยสักที นอนก็ได้วะ..! พอนอนภาวนาดันลอยปรื๊ดขึ้นไปเลย แล้วอย่างไรละคราวนี้ ? พัดลมไม่ได้เปิด ไม่ต้องกลัว ไปแปะติดเพดาน หายใจไม่ออก จมูกบี้อยู่ พอคิดว่า “แล้วตูจะหายใจอย่างไรหว่า ?” เริ่มเกิดความกลัว สมาธิคลายออกมา ก็เลยลอยลงมาเรื่อย ๆ จนกลับเข้าที่เดิม"